ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

วันเวลาผ่านไปไม่หวนกลับ
ข่มตาหลับอย่างไรให้หายเหงา
ไม่มีแล้วความฝันสวรรค์เรา
เรื่องเก่าเก่าเลวร้ายไม่อยากจำ

อนาคตไม่คิดหมดสิทธิ์ฝัน
อดีตอันขมขื่นและกลืนกล้ำ
ปัจจุบันบั่นทอนนอนระกำ
เก็บความช้ำร่ำไห้ใส่บทกลอน

เป็นคนดีหรือเปล่าเราไม่รู้
ลองนึกดูทีไรใจมันหลอน
ทำความดีจนล้าใครอาทร
เขาถอดถอนทอดทิ้งยิ่งปวดใจ

เหมือนชีวิตไร้หลักอยากพักผ่อน
อยากจะนอนให้นานกาลหลับใหล
สู้เพื่อเขาแล้วเราได้อะไร
หมดอาลัยตายอยากแค่กากเดน.............
 

[หนึ่งหยดพิรุณ]

๑ ใจนี้ใยมีกรรม..............เจ้างามขำพลันตัดเยื่อ
หยดใจเคยจานเจือ..........นานมิเผื่อเหลือน้ำใจ ฯ

๑ ฤาพี่มันดีเกิน...............เจ้าถึงเมินหมางผลักใส
ไม่คู่ควรฤทัย..................หรืออย่างไรเถิดบอกมา ฯ

๑ อย่าทำกันแบบนี้.........กับการที่ไม่ห่วงหา
ทุกคราวยามเย็นชา.........เหมือนกับฆ่าพี่ทั้งเป็น ฯ

๑ โอ้หนอดวงใจพี่.........ใยคนดีทำไม่เห็น
ฤาใจเจ้าเลือดเย็น............ทำกันเช่นคนห่างตา ฯ

๑ ห่วงใยที่เคยให้............ยังไม่คลายไปหรอกหนา
ยังรักยังบูชา....................เทิดแก้วตากว่าสิ่งใด ฯ

๑ ไม่โทษไม่โกรธดอก...แม้นช้ำชอกกับความพ่าย
พี่แพ้ใช่สิ้นชาย..................นานก็หายกับแผลรอย ฯ

๑ เถิดหนอจงไปดี..............คำพรพี่พึงฝากถ้อย
สู่ทางที่เจ้าคอย...................พี่คนด้อยขอส่งลา ฯ

เป็นบันทึกกลอนเก่าๆสมัยข้าพเจ้าเพิ่งหัดแต่ง

[ตะวันฉาย]

...เอาความในใส่กลอนตอนเจ็บปวด
แม้ลงขวดก็ไม่หายคลายห่วงหา
มาตีแผ่แช่นำช้ำเข้ามา
เอาน้ำตาเป็นหมึกจารกานท์คนรอน

...เคยรักมั่นก็พลันจากฝากแต่แผล
คนที่แคร์แลไม่เห็นเช่นอักษร
ตีบทรักแล้วหักลาพาอาวรณ์
ใครอยู่ตอนซับน้ำเนตรเหตุอาลัย

...ขอผสมอารมณ์ร้าวคราวเศร้าโศก
คู่โฉลกกับอกหักชักหวั่นไหว
ทางลูกรังฝั่งร่างสร้างทางใจ
คอนกรีตใครจะอยู่รอ..ทออักษรา...