ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

ใครสักคน ที่เกิดมา เพื่อผูกพันธ์
ให้ใจนั้น ที่หวั่นไหว ได้พิงพัก
และวันหนึ่ง วันนั้นไง ได้รู้จัก
เป็นเสาหลัก หวังใจหนึ่ง ได้พึ่งพิง

เจอแล้วไง ใครคนนั้น ที่ฝันหา
แต่ทว่า........เหมือนพิงใจ ในเตาผิง
ใจต่อใจ ต่างรู้ใจ ได้แอบอิง
แต่เตาผิง มันร้อนรุ่ม ให้กลุ้มใจ.

[msp.]

ทิ้งระยะความห่างอย่างพอเหมาะ
เมื่อร้อนเพราะชิดมากต่างอยากใกล้
บัดรุ่มร้อนอ่อนล้าเมื่อคาใจ
แม้เหตุใด..ไม่ต่างอย่างไฟรน

เมื่ออยู่ด้วยคาดหวังก็อย่างนี้
เหมือนไฟจี้รุมเร้าเข้าสับสน
รักนะรัก..ห่วงน่ะห่วง..ดวงกมล
แต่ไฟรักมักรนเหมือนบนเตา

ทิ้งระยะความห่างอย่างพอดี
ความคาดหวังที่มีก็อย่าเผา
ว่าจะต้องเป็นงั้น,งี้ ที่ชอบเรา
อาจพอเพลาความร้อนอ่อนลงมา

ลดความร้อนร่อนหายได้ไออุ่น
รักละมุนหนุนใจได้คุณค่า
อบอุ่นรักปักไว้ในอุรา
เพียงเพราะว่า “ทิ้งห่าง “ อย่างพอดี

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
แต่ลมปาก หวานหู อยู่มิหาย
ถ้อยคำนี้ ยังฝังอยู่ มิเสื่อมคลาย
ยังไม่ตาย ไปจาก ชาวบทกลอน

จะให้เชื่อ อย่างไร ใครคนนั้น
จะเป็นฉัน อย่างที่คิด บทเรียนสอน
มันก็เหมือน ไฟรุม ซุ่มเว้าวอน
ยากจะถอน จะไถ่ใจ ให้กลับคืน.

เห็นดงอ้อย น้ำตาล คิดถึงช้าง

อ้อยมีไว้ ให้ช้าง กินนี่หนา

อ้อยจะหวาน ปากช้าง มากใหมน๊า...

เห็นแล้วหิว  แทนช้าง  ช้างน่ากิน..

มีเตาผิง กินอิ่ม แล้วนอนอุ่น

ผิงเตาไฟ ใจรุ่ม (กลับ)สุขหนักหนา

นอนสบาย อ้อย ตาล เตาผิงนา..

สุขอุรา ช้างเอ่ย..มีอ้อยกิน 555+

 

ขอโทษนะคะ ที่ไม่สัมผัสสักเท่าไหร่นัก ไม่เคยแต่งจริง ๆ แต่อยากแซว คุณไม่รู้ใจเล่นอ่ะคะ 555+เห็นเอาอ้อยมากอง แล้วคิดถึงช้าง จริง ๆ นะคะ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[สมนึก นพ]

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
แต่ลมปาก หวานหู อยู่มิหาย
ถ้อยคำนี้ ยังฝังอยู่ มิเสื่อมคลาย
ยังไม่ตาย ไปจาก ชาวบทกลอน

จะให้เชื่อ อย่างไร ใครคนนั้น
จะเป็นฉัน อย่างที่คิด บทเรียนสอน
มันก็เหมือน ไฟรุม ซุ่มเว้าวอน
ยากจะถอน จะไถ่ใจ ให้กลับคืน
...........................................................

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
จะหวานมาก หรืออย่างไร รู้ปลายลิ้น
แต่ลมปาก กระซิบใกล้ แค่ได้ยิน
จะตัดสิน ว่าหวานไง ให้งวยงง

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
เหลือเพียงกาก หากทิ้งไป ไม่ไหลหลง
หวานลมปาก หากใจปลื้ม ลืมไม่ลง
ยิ่งมั่นคง เริ่มหลงไหล ใจจดจำ

จะให้เชื่อ ได้อย่างไร ใจคนนั้น
คือใครกัน มาทำให้ ใจเจ้าช้ำ
ฟังลมปาก หวานหูได้ ไม่กี่คำ
ถึงกับทำ ช้ำใจ ให้อกตรม

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
เหลือเพียงกาก จะมากไง ก็ไม่ขม
หวานลมปาก ฝากใจชื้น ให้ชื่นชม
เก็บสะสม ไว้มากหรือ คือบทเรียน.

[msp.]

อ้อยจะหวานปานใดใช่ชอบหมด
ทุกหยาดหยดพจน์ล้ำนำมาเขียน
เหมือนพะยอมกล่อมใจให้วนเวียน
แต่ที่เพี้ยนคือใจที่ไหวเอน

อ้อยจะหวานตาลขมเพราะลมปาก
หรือเพราะพจน์สร้างฉากทักใจเต้น
ไหวโอนอ่อนย้อนใจไม่จัดเจน
เพราะแอบเร้นหัวใจในภวังค์

ใครบังคับจับใจเราได้หรือ
เพราะแท้คือหัวใจให้ความหวัง
สร้างวิมานผ่านฟ้ามาสู่ยัง
ใจที่คลั่งหวังแอบแบบแยบยล

เกิดนิมิตคิดไปใจก็สุข
แต่เรื่องจริงกลิ้งขลุกปลุกสับสน
ไม่เหมือนฝันหวั่นใจในวังวน
ก็ใจคนอย่างเราเฝ้าเคลิ้มไป