ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปางสีฝุ่น]

๐...ในห้องว่าง...๐


๐.ภายในห้องของฉัน..คืนนั้น.ว่าง!.
ริมหน้าต่างข้างนอกมีดอกฝน
เห็นมดไต่ฝาบ้านถึงด้านบน
ก่อนที่ใครบางคนดั้นด้นมา


๐.ยังฝนโปรยโรยเกร็ดลงเม็ดหยาบ
หล่นร่วงหายหลายหาบไม่ทราบห่า
สมุดโน๊ต.บันทึกนัด.การทัศนา
กองอยู่บน.ผวยผ้า.ที่เปียกปอน


๐.โป๊ะโคมไฟสีฟ้าโซฟาเก่า
มอบแด่หมู่เพื่อนเมาให้เฝ้าหมอน
ผละจากร่ำ.เมรัย.ในคืนจร
เข้าแวะเวียนเขียนกลอนแล้วนอนกรน


๐.แต่!..ในห้องของฉัน..วันนี้..ร้าง!.
ที่หน้าต่างข้างนอกไร้ดอกฝน
กลุ่มหยากไหย่เต็มย่านเพดานบน
คล้ายรอใคร.เขี่ยค้น.ก่อน.ฝนมา...ฯ


*******************************

คือคน..เขียนคำ..โดย..."ปางสีฝุ่น"

[คนไร้ค่า]

ในห้องว่างอ้างว้างร้างผู้คน
นั่งสบสนทุกข์ปะปนเธออยู่ไหน
สายฝนหลั่งเทลงมาซ้ำเติมใจ
ใครเล่าใครจักมาซับน้ำตา

ไม่คิดเลยว่าเธอจะลาจาก
เธอได้พรากใจเขวี้ยงทิ้งไม่ห่วงหา
ปล่อยฉันทิ้งในห้องร้างคว้างอุรา
โปรดกลับมาซับน้ำตาก่อนสิ้นลม

[ดิษฐา]

กลิ่นความรัก ครั้งเก่า ยังเบาอยู่
ห้องจึงดู มืดมิด สะกิดเหงา
บิดประตูหมุนมอง จ้องชั่วคราว
คิดถึงเค้า คิดถึงใคร ในห้องเดิม



สีเริ่มลอก ปอกหมอนหม่น ไร้คนหนุน
แต่กลิ่นอุ่นคลุ้งอบ เข้าสบเสริม
เพิ่มรอยยับ นับน้ำตามาประเดิม
ห้องที่เจิมเสริมรอยร้าวเคล้าน้ำตา

[BuaJantra]

ในห้องว่าง ห่างน้องเคียงใกล้
พธูเจ้า พราวใจ ไร้เคล้าคลอ
ใยแมงมุม

รุมยักชักไซร้หนอ
เรือนหอร้าวร้างใครเมิน

[คนสาธารณะ]

๏    ในห้องพักของเขาผ่านเงาฝน      ๏

   

๏ ในห้องเขาเงาทุมเหมือนหนุ่มสาว
สืบเรื่องราวรักป่ายยามสายฝน-
เรียงเม็ดหลากเพลินหลั่งถึงฝั่งชล
เงาสองคนยังแนบเอินแอบอิง  ๚

๏ แสงไฟหรี่พอเลือนมองเพื่อนบ้าน
ไอเย็นผ่านยามผ่าวพอหนาวผิง
คงซบความอุ่นลึกผนึกพิง
อาบไอหญิง-ชายห่มช่วยข่มเย็น ๚

๏ ยินแต่เสียงฝนฟาดพาสาดกลั้ว
ถั่งแรงรัวโถมหนักเงารักเห็น
หญิงที่ชายคลอเคล้า,..ก่อนเขาเป็น-
คนเคยเช่นตอนนี้..แทนที่เรา  ๚

๏ ในห้องพักของเขาผ่านเงาฝน
เห็นดำหม่นชายใหม่ในที่เก่า
แสงพวยพุ่งผ่านเห็นทอเป็นเลา
แอบมองเขาใจหม่น..คืนฝนพรำ  ๚ะ๛


๒๒๕๒
๐๖๐๗๕๓

สบายดีขอรับท่าน  

[chaipan1999]

ในห้องว่างหอน้อยยังคอยเจ้า
ฟูกใบเก่าหมอนหนุนกลิ่นกรุ่นหอม
เงินขอแต่งกระปุกน้อยยังอดออม
หวังเมื่อรักสุกงอมยามเจ้ามา

จัดวางหมอนเคียงคู่ที่นอนเก่า
ตรงที่เราครองรักปรารถนา
ตรงที่ใจพรอดพร่ำจำนรรจา
ตรงที่สองสายตาประสานกัน

มองรูปถ่ายใบเก่าเคล้าความหลัง
สองเรายังครองรักฟักความฝัน
เขียมคมคำฝากร้อยถ้อยรำพัน
ความสัมพันธ์ก่อนนี้ไม่มีเลือน

ในห้องว่างหอน้อยยังคอยเจ้า
ไร้รอยเงาเจ้าอยู่เป็นคู่เหมือน
เงินขอแต่งกระปุกน้อยยังคอยเตือน
กี่วันเดือนผ่านปี"ไม่มีเธอ"...


 

[ปากะญอ]

มองเตียงนอน หมอนข้าง อย่างสะอื้น
ใจกล้ำกลืน ยืนมอง ครองน้ำใส
กลิ่นน้ำหอม ป๋องแป้งเก่า เคยเล่าไป
บัดนี้ไซร้ ไร้เจ้า เฝ้าอาวรณ์

คงไม่มี วันกลับมา แล้วใช่ไหม
สัญญาไว้ ลืมหรือไร ไปถอดถอน
ลืมคนไกล หรือไร   ไม่ฮำฮอน
ลืมคนจร  แล้วไซร้  ไปไม่ลา

ขอให้รู้  ห้องเก่า  เคยเล่าฝัน
อย่าผลักดัน  ให้เลือน  เข้าเยือนหา
ทุกราตรี  พี่รอเจ้า  เฝ้าทิวา
โปรดหวนมา  ว่าห้องว่าง  คนข้างรอ

[แม่ค้าหน้าหวาน]

ห้องว่างเปล่า...ไร้เงา...เขาเคียงข้าง
นั่งอ้างว้าง...คนเดียว...สุดเปลี่ยวเหงา
เฝ้ารอคอย...ท้อแท้...ไร้แม้เงา
ใยให้เรา...เฝ้ารอ...ท้อกมล

นั่งคนเดียว...ในห้อง...ร่ำร้องจิต
ให้ครุ่นคิด...ดวงแด...แลสับสน
ไม่มีแล้ว...แม้เงา...เหงาเกินทน
ใจหมองหม่น..คิดถึงเขา...เหงาหัวใจ

[หนุ่มน้อย...คอยรัก]

ในห้องเก่าเราเคยได้เชยชิด
แนบสนิทติดตรึงยังซึ้งไหม
กระซิบเสียงเอียงฟังหวานทั้งใจ
ยิ้มสดใสให้กันขำขันมา

แล้ววันนี้มีหมองเห็นห้องว่าง
เรือนรักร้างต่างไปต้องไร้ค่า
ห้องซอยเจ็ด "เพชรหวาน" ย่านจุฬา
ธารน้ำตาบ่านอง.....เต็มห้องเรา


ยังไงก็อดคิดถึงไม่ได้.....แต่งไปเรื่อยนะครับ ไม่มีอะไร กำลังฝึกแต่งกลอนครับ