...เหตุเพียงเพราะวันนั้น
วันที่เธอและฉันชิดใกล้ ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม
จึงต้องหวั่นไหวถึงเพียงนั้น
...แค่เธอกุมมือ
ปลอบกันเรื่องข่าวลือให้อดกลั้น
ปล่อยฉันรำพึงรำพัน ซบไหล่เธอนั้นเพื่อระบาย
...มือนึงเธอลูบผม
แผ่วเบาจนใจระบมเริ่มจะหาย
คำพูดอ่อนโยนจนคล้ายเธอคือพี่ชาย
น้ำตาหยดสุดท้ายจึงแห้งหายเพราะเธอ
...จะทำอย่างไรกับใจในวันนี้
ปัญหามีตรงที่ฉันปันใจเผลอ
คำว่าเพื่อนเตือนหัวใจไม่อาจฝันไฝ่ละเมอ
หวังสักวันหนึ่งคงมีโอกาสได้เสนอ
ให้เธอรู้ถึงความรู้สึกแท้ๆ แล้วช่วยแก้ปัญหาใจ...
.................................................//ทอฝัน
