ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กุลมาตา(singlemom99)]

หนึ่งรัตติกาล..ผ่านพ้น

กุลมาตา -singlemom99-
17 ธันวา 2552
แก้ไข 24  มิถุนา 2553

[ตะวันฉาย]

...อีกนานไหมรัตติกาลจะผ่านพ้น
ใจดั้นด้นหอบซ้ำนำมาถาม
อีกนานไหมแผลใจจะไม่ลาม
เฝ้าเป็นยามตามเก็บเจ็บใจจำ

...กว่าจะผ่านคืนร้าวที่หนาวเหน็บ
ใครจะเย็บปิดทางให้จางซ้ำ
กว่าจะสิ้นรัตติกาลธารน้ำพรำ
ร้องไห้นำย้ำให้ผ่านวันวานใจ...

[กุลมาตา(singlemom99)]

รัตติกาล ยากผ่านพ้น ทนหมองไหม้
เวรใดไซร้ ให้หลงเทิด ดังเลิศหล้า
กรรมสนอง สำรองรัก กระชากพา
ดวงยิหวา มาหลุดลอย มิคอยยาม
.
เจ้าหมดสิ้น เวรกรรม จำใจพราก
ห้วงใจแล้ง แห้งผาก อยากฝากถาม
เจ้าหนีกรรม มิซ้ำเวร เร้นมิตาม
ดั่งจะหยาม เหยียดกัน นั่นหรือไร
..
(น้องตะวันฉาย..ร่ายบทกวีงามมากๆ..ป้ากุล..คิดมิออกด้นได้สองบท..เอาของเก่ามาลงทั้งนั้น..อิอิ)

[กุลมาตา(singlemom99)]

รัตติกาล ผ่านพ้นได้ ข้างกายแม่
มีแต่ลูก สุขแน่แท้ มิแปรผัน
งดสร้างกรรม ไม่ทำเวร เร้นไปพลัน
สอนลูกนั้น ทำทานบุญ  เกื้อหนุนกัน
.
เวรกรรมเก่า เราเชื่อ เหลือเฟือแล้ว
สู้ทำบุญ หนุนให้แคล้ว แจวจากนั่น
ศึกษาธรรม สิ้นกรรมเวร เห็นทุกข์นั้น
ละทุกข์คั่น ฟันฝ่าทาง สร้างความดี

ใครชอบกรรม ทำเวรยาม ก็ตามแต่
นั่นสุดแท้ แต่ละใจ ใครใคร่หนี
ลางเนื้อชอบ ลางยา มาลองดี
ป้ากุลนี้ มิว่าใคร ใจของตัว

เกิดมาเป็น มานุษย์ สุดล้ำเลิศ
เลือกจะเกิด ทางใด ใฝ่ดีชั่ว
แล้วแต่ใจ ของใคร ไม่พันพัว
เคารพตัว ตนใคร ใคร่ครวญเอง