ฉันกด..ต่อสาย..ไปถึง
จากหนึ่ง..สองสาม..สี่ห้า
และอีก..หลายต่อ..รอเวลา
พบเพียง..ความเฉยชา..และเลื่อนลอย
ฉันกดต่อสาย..อีกหลายที
จนรู้สึก..ว่ามันถี่..และบ่อย
อารมณ์..ค่อยๆจม..ไปทีละน้อย
เมื่อรู้ว่า..รักที่คอย..ไม่ต่างกัน
ต่อสาย..ไม่ติด..ต่อไม่ติด
รักเอง..คงหมดสิทธิ์..จะคิดฝัน
คงสายที่..จะต่อสาย..สายสัมพันธ์
เพราะเธอ..ปิดกั้น..ใจฉันเอง
ด้วยการ..ทำใจ..มิให้ว่าง
โดยการนำ..เขามาวาง..ไว้ข่มเหง
ฉันอยู่กลางอ้อมกอด...ความวังเวง
เธอครื้นเครง..ในวงล้อม..อ้อมกอดใคร
ฉันร้อนรุ่มกลุ้มใจ...เพราะไม่รู้
หวั่นเธออยู่ข้างเขา..เดาไปใหญ่
เธอก็คง..ร้อนอย่าง..ไม่ต่างไป
ต่างเพียงไฟที่เผา..เราสองคน