พ่อเลี้ยง (เรื่องสั้นๆ)

"พ่อเลี้ยง"
เรื่องสั้นโดยSinglemom99
..
เสียงเอะอะโวยวายดังสนั่นจนฉันและลูกชายตกใจ คืนนี้คงไม่ได้นอนกันทั้งคืน
เหมือนที่เคยเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า
..
นายเทียนเพื่อนบ้านบ้านติดกันบ้านนี้ มีภรรยาหม้ายซึ่งมีลูกติด ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่ากี่คน
เพราะไม่เคยถาม แต่คนที่เห็นเป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นซึ่งไม่ค่อยถูกกับนายเทียน
มีเรื่องลงไม้ลงมือซ้อมกันรุนแรงประจำ เด็กต้องหนีไปอยู่บ้านยายทุกครั้งที่มีเรื่อง
"ไหนว่าจะรับผิดชอบ" ภรรยาสาวผิวขาวร่างผอมสูงยาวตัดพ้อนายเทียน
"หนอยอีนี่เดี๋ยวมรึงโดนอีกคน มรึงอย่ามาย้อนกูนะ ลูกมรึงทุเรศแบบนี้ใครจะรับผิดชอบ"
นายเทียนเถียงภรรยาด้วยความโกรธจัด
เสียงเงียบไป..ครู่ใหญ่ ฉันเดินออกมาดูหน้าบ้าน "กาน" ภรรยาสาวของนายเทียนร้องไห้
สะอึกสะอื้นเบาๆ เธอเดินออกมาหาเพื่อนบ้านที่บ้านอีกด้านหนึ่งถัดจากบ้านฉัน เธอรำพึง
รำพันกับเพื่อนบ้านพอได้ยิน..
..
"รู้งี้กูทำเสน่ห์จับผู้ชายรวยๆ ดีกว่า เป็นเมียน้อยยังดีกว่าไอ้บ้านี่..มันไม่ทำมาหากิน
ไม่รับผิดชอบอะไรเลย มาอยู่กับกูก็ลาออกจากงาน ลูกกูมันก็ไม่ชอบ หาเรื่องทะเลาะ
ซ้อมกันประจำ"
กานร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความเสียใจที่ตัดสินใจผิด ฉันทราบว่าแม้แต่บ้านที่อยู่นี้
ก็เป็นบ้านของสามีเก่าของกาน เขายกบ้านให้เธอก่อนที่จะเลิกรากันไป นายเทียน
เป็นสามีคนต่อมาที่อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ทำมาหากิน ส่วนเธอเป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่ง
"แม่..แอบดูเขาเหรอ" ลูกชายเล็กๆ ของฉันตามมากอดอยู่ข้างหลังและกระซิบถาม
"จ้ะ..นอนไม่หลับ..ไปกลับไปนอนเถอะลูก เขาสงบกันแล้ว" ฉันหันไปบอกลูก
รู้สึกสงสารที่ต้องตื่นมากลางดึกแบบนี้ เช้าจะตื่นไปโรงเรียนไม่ไหว
..
เสียงเอะอะโวยวายกลับมาอีกครั้งหนึ่ง ลูกชายวัยรุ่นของกานคงกลับมาอยู่ที่บ้าน
ฉันได้ยินว่าเขาก็ไม่อยากอยู่ที่บ้านยายเพราะยายไล่ บ้านยายมีหลานมาอาศัย
เยอะ ทะเลาะเบาะแว้งกัน จนยายเองก็ไม่อยากรับผิดชอบหลานเพิ่มอีก
"แม่..ทำไมพ่อเขาใจร้ายกับพี่เขาจัง"
ลูกชายซึ่งนอนอยู่บนเตียงยังมีคำถามคาใจอยู่
"เพราะเขาเป็นพ่อเลี้ยงไงลูก พี่เขาไม่ใช่ลูกเขาจริงๆ"
ฉันต้องตอบลูกตามความจริง
"พ่อเลี้ยงเหรอ" ลูกชายย้ำคำคำนั้นด้วยสีหน้าครุ่นคิด

	ผู้เขียน	หัวข้อ: พ่อเลี้ยง (เรื่องสั้นๆ) (อ่าน 3581 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้