ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

มองท้องฟ้าสีครามยามหลังฝน
ณ เวหน หยดน้ำกระทบแสง
พาหักเหเกิดสีคลี่แสดง
งามแจรงแต่งฟ้า เจ็ดดนู

เป็นเส้นโค้งระบายริ้วลายแย้ม
ลงมาแต้มแซมถาดเวหาสหรู
ดั่งประติมากรรมแสงเปล่งอณู
ที่พุ่งสู่ละอองน้ำกระทำกัน

แล้วสะท้อนแยกตามความยาวคลื่น
เป็นเจ็ดสีแย้มขึ้นยื่นสีสัน
ท่ามเวหาป่าพงดงไพรวัน
มีม่วงครามตัดกัน หลั่นน้ำเงิน

แล้วเขียวเหลืองแสดแดงแซมแซงต่อ
เกิดทิวทอก่อ “รุ้ง” ปรุงฟ้าเถิน
เจ็ดสีเจ็ดดนูชวนดูเพลิน
งามเหลือเกินเอิ้นเอ่ยเปรยวจี

แล้วกลายเป็นเรื่องเล่าของ “ปลายรุ้ง”
ว่าหากมุ่งพุ่งลงตรงไหนนี่
จะมีทรัพย์สมบัติฝังใต้ธรณี
ที่ปลายรุ้งนั้นชี้พุ่งลงมา

บ้างก็เล่าหากชี้นิ้วยามได้เห็น
จะขาดวิ่นกระเด็นหายไปหนา
แก้โดยนำนิ้วจิ้มทวารแล้วดมนา
ตามบุราณว่ามาเล่าสู่กัน

ไม่ทราบมีใครเคยได้ยินเรื่องเล่าแบบนี้บ้างหรือเปล่า

คำว่า “ฟ้า” กับคำว่า “เถิน”ใช้คู่กันได้หรือเปล่าคะ
หากใช้คำผิด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ