ฤาษี...ครวญ

มีฤาษีชีไพรอยู่ในป่า
นับดาวเดือนเกลื่อนฟ้าครามืดค่ำ
ใจสงบร่มเย็นแลเห็นธรรม
หวังแก้กรรมจากกาลที่ผ่านมา

นั่งปิดตาปิดหูรูจมูก
หวังจะปลูกต้นคิดปริศนา
พอต้นใหญ่ได้ลูกวิปัสสนา
เป็นภักษาของจิตไว้ติดตน

ทำอย่างไรอย่างไรก็ไร้ลูก
จะพันผูกปลูกไปก็ไร้ผล
หรือไม่มีปุ๋ยดีที่แยบยล
ต้องเข้าเมืองหาคนเผื่อดลใจ

เที่ยวไปนั่นไปโน่นและไปนี่
ก็ไม่มีปุ๋ยดีที่หวังได้
กับไปเจอะเจอเห็นกิเลนไฟ
ที่เผาไหม้จนมอดตลอดทาง

มันเผานั่นเผาโน่นและเผานี่
ทุกเวลานาทีไม่มีว่าง
ทั้งชายหญิงล้มกลิ้งวิ่งครวญคราง
ตาสว่างย้อนคิดถึงจิตใจ

หวังในผลต้นไม้จะให้ลูก
ยืมจมูกมันมาเพื่ออาศัย
ไม้ขาดน้ำหลายวันก็บรรลัย
ต้นก็ตายลูกไม่มี...ฤาษีครวญ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ฤาษี...ครวญ (อ่าน 2124 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้