ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"ซ่อน?"

๐

๐ แค่หลังคาเท่านั้น!ไม่ฝันมาก
อาจกระดากนี่หรือคือเหตุผล
ยามคิดถึงหน้าเจ้าเฝ้าร้อนรน
ขอก้าวด้นเพียงแค่แลหลังคา

๐ ลอบส่งใจสำรวจทั้งปวดร้าว
เอามือน้าวไม้พุ่มมุมหลบหน้า
ยินใจเต้นตุ๊บตั๊บคับอุรา
เป็นดั่งแมวจ้องปลาล้าจิตใจ

๐ ขอเห็นแสงห้องเจ้าวาวเจิดจ้า
ขอเห็นม่านกับตาพาหลับได้
ขอเห็นเงาเจ้าของห้องไกลไกล
ขอเก็บไว้ทุกอย่างแม้รางเลือน

๐ กับหัวใจของคนป่นเพราะรัก
ซ้ำตระหนักความหมายกลายเป็นเพื่อน
ยังทำใจไม่ได้มาหลายเดือน
ใจยังเหมือนวันแรกเจ้าแยกทาง

๐ ไม่ได้ผิด!แต่พี่ดีเจ้าย้ำ
เจ้าทิ้งคำสุดท้ายซึ่งใช้อ้าง
ดีเกินไปนี่หรือฤารักจาง
พี่เคว้งคว้างสับสนผลตัดรอน

๐ ยังทำใจไม่ได้!นอนก่ายหน้า
ยามหลับตาคิดถึงซึ่งวันก่อน
ใจวนเวียนฟุ้งไปยามได้นอน
ต้องแอบซ่อนมองเงาเจ้าค่ำคืน?"

ปล.สำนวนนี้ผมเขียนขึ้นมาในปี ๒๕๕๑..
..โดยนึกย้อนไปถึงช่วงที่กำลังอกหัก ในสมัยที่กำลังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ครับ!..

[วลีลักษณา]

เหมือนถูกโซ่ตรวนขึงตรึงปฏัก
เจ็บเพราะรักสุกหักยากจักฝืน
ปักลงกลางอกล่มแทบล้มครืน
ยากหยัดยืนฟื้นทรวงรานบ่วงรัก

ช่างร้ายจริงทิ้งได้นะใจนั้น
เคยผูกพันมั่นหมายมาหาย,หัก
ร้างลาแล้วแคล้วคลาดขาดใจภักดิ์
เพียงสลักรอยช้ำอย่างล้ำลึก

ปวดอื่นใดไหนเล่าเท่าครั้งนี้
เจ็บเหลือที่หยัดสู้ความรู้สึก
ความโศกเศร้าเคล้าคละมโนนึก
ตกผลึกขื่นขมเกินข่มใจ

[สายใย]

เตือนอุรา คนบ้ากลอน (อิ อิ)



เพราะหลงรัก อักษร เฝ้านอนนึก
แม้ยามดึก คว้าปากกา มาขีดเขียน
ทุกข์หรือสุข ขุกคิด จิตวนเวียน
ในห้องเรียน เขียนกลอน ครูอ่อนใจ

ขอเตือนเพื่อน สักครั้ง ระวังนะ
อย่าเลยละ กิจการ งานรู้ไหม
ถ้าขับรถ ตามกฎ ให้ปลอดภัย
ต้องใส่ใจ ท้องถนน อย่าด้นกลอน

ถ้าเดินทาง ไกลแหลือ ไปเหนือใต้
หูตาไว ใช่แต่เหม่อ เพ้ออักษร
อีกเจ้านาย ใช้งาน เปรียบปานพร
รีบทำก่อน จะโชคร้าย เหมือนสายใย.....นะครับ อิ อิ

[วลีลักษณา]

กลืนไม่เข้าคายไม่ออกบอกแค่ช้ำ
สู้เก็บงำในอกจนหมกไหม้
อยากหลีกลี้หนีหน้าสุดฟ้าไกล
แต่ทิ้งใจลำบากแสนยากเย็น

พบเหมือนพรากฝากแผลผู้แพ้พ่าย
อยู่เหมือนตายได้แค่เพียงแลเห็น
เหมือนมืดบอดบดบังทั้งแสงเพ็ญ
และเยียบเย็นในอกสุดยกทิ้ง

[ระนาดเอก]

๐ ได้เวลา..พาตัว..มุดรั้วบ้าน
ค่อยคืบคลาน..ผ่านยาม..บ้านทรามชื่น
หากสำเนียง..เสียงดัง..อาจพังครืน
แล่วค่อยยืน..ที่ประจำ..แอบถ้ำมอง..(พี่แจ็คกี้)

(สงสัยว่าจะสื่อออกมาจากชีวิตจริงเลยนะเนี่ย ๕๕๕)
โทษทีนะน้องเพียงฯ โดนตัดหน้าแบบฉิวเฉียดเลย อิอิ
 

๐ อ่านกลอนฮาพาทีของพี่แจ็คฯ
ช่วงเมาแบ็ลคตอนปีน..ตี นเปลือยย่อง
ดงกระเทย!บ้านนั้นไม่ทันตรอง
ถูกนวลน้องรุมขย่ม..ซมทั้งคืน..(ระนาดเอก)

..พี่แจ็คฯทำให้กระทู้ของผมคนฮากันครืนเลยครับ!..

[hort39]

เคยมีกลอนบทหนึ่งซึ่งแต่งไว้
จากดวงใจที่อับจนหนทางสู้
ปีสองห้าสี่ศูนย์ คุณคงรู้
เหมือนตกอยู่ในนรกอกแทบพัง....

....เมื่อชีวิตไม่มีหนทางเลือก
ต้องกระเสือกกระสนจนแทบคลั่ง
อนาคตหมดไปไร้พลัง
เพียงประทังชีวิตไปวันวัน
           
       ที่สุดของที่สุดคือหยุดดิ้น
คือหมดสิ้นกำลังใจไร้ความฝัน
แต่เพราะมีลูกน้อยคอยผูกพัน
จำต้องดั้นด้นหาหนทางไป

(ขออภัยนะครับที่ทำให้เครียด แต่มันคือชีวิตจริงๆ  )

[Kotchanan]

ทุกสำนวนซ่อนร้าวเมื่อคราวเจ็บ
ที่จมเก็บเกาะใจมิได้แสร้ง
ทุกภาพฝันคล้อยเคลื่อนเลื่อนพลิกแพลง
อยู่กับแรงกดดันตราบวันนี้

จึงคารมแห่งกลอนสะท้อนออก
เป็นระลอกเกลียวช้ำตามวิถี
แม้นเวลาขับเคลื่อนผ่านเดือนปี
ก็ยังมีตะกอนนอนก้นใจ

เรียนรู้การพลัดพราก การพลาดฝัน
เรียนรู้วันหม่นหมองของวันใหม่
แต่ละฉากชีวิต ลิขิตใคร
ฉันต้องใช้ ทั้งชีวิต คิดฝ่าฟัน

กว่าจะหยุดน้ำหยดที่รดแก้ม
เติมใจแต้มสดชื่นให้คืนฝัน
ยอมรับความจริงแท้แก่ชีวัน
พบว่าฉันเดียวดายในสายลม
....  ...

ปีกล้าล้ายังบินมิสิ้นสุด
หวังเพียงจุดหมายไกลได้สุขสม
มิมีกิ่งไม้ใดให้ชื่นชม
ก็จะถมทุกข์ทั่วด้วยตัวเอง..

[bourana]

ทุกสำนวนที่เขียนผ่านสารอักษร
ทุกบทกลอนสะท้อนผ่านผสานผสม
ปนไปด้วยกลิ่นไอของอารมณ์
ที่เพาะบ่มจนกลั่นเป็นงานกลอน

อาจมีแต่งเติมจินตนาการ
อาจมีบางชิ้นงานที่หวานอ่อน
อาจมีบ้างบางคราวก็เร้าร้อน
ขึ้นอยู่กับวรรคตอนในจิตใจ

ถ้าจะถามสำนวนไหนใช้ใจเขียน
คงพากเพียรเขียนตอบไม่หวาดไหว
ลองพลิกอ่านดูเถิดเปิดย้อนไป
อันไหนไหนก็บอกซึ้งถึงตัวตน

 

[ศรีอุดร]

เห็นทุกท่านมีสำนวนซึ่งชวนอ่าน
ล้วนผลงานชิ้นดีย่อมมีค่า
คิดแล้วก็น้อยใจในอุรา
ผลงานข้าฯไม่มีที่พอใจ

อาจเขียนมามากมายหลายบทแล้ว
แต่เหมือนแก้ว มีความ งามตรงไหน?
ดูภายนอกอาจสวยด้วยเนื้อไป
แต่ภายในยังด้อยมีรอยร้าว

เขียนกี่ชิ้นยังผูกไม่ถูกอก
อยากจะยกตัวอย่างมาอ้างกล่าว
ก็ไม่รู้อันไหนดีมีเรื่องราว
ขอจบข่าว...ตอบกระทู้..."ไม่รู้ครับ!"