ดวงตะวัน ลับลา ฟากฟ้ากว้าง คนอ้างว้าง อย่างฉัน มันก็เหงา
หากพระจันทร์ เป็นใจ ใคร่บรรเทา ในศาลา มีคนเศร้า เฝ้ารอคอย
หากพระจันทร์ ลอยเด่น ให้เห็นแสง จะขอแรง ฝากความใน ใจดวงน้อย
แม้ความหวัง ยังแสนไกล ใจคนคอย โปรดอย่าปล่อย ให้ฉันคอย เกินน้อยใจ
หากพระจันทร์ ลอยเด่น เป็นสง่า ดวงดารา คงดับ เลือนลับหาย
หากว่าเธอ คืนกลับ มารับใจ ดาวดวงใด จะส่องแสง แข่งกับเธอ
เธอคือหนึ่ง ดวงใจ ในตัวฉัน เมื่อห่างกัน ตัวฉัน มั่นเสมอ
ทั้งชีวิต อุทิศแล้ว ให้กับเธอ รอเพียงเธอ คืนกลับ มารับมัน....
เมื่อความเหงาเข้ามาเยือนเตือนใจบ้าง
ความอ้างว้างช่างแล่นตามถามใจฉัน
ความเหงาหงอยเข้าเสียบอย่างเฉียบพลัน
ความเศร้านั้นไม่รั้งรอขอตามมา
เอาเถิดหนาเมื่อเศร้าเหงาไม่หาย
เป็นต่อไปอย่าได้พรั่นหวั่นหนักหนา
ขอเพียงเราอยู่ได้ไม่ร้างรา
สู้ฝันฝ่าอย่าถอยคอยเติมใจ
