ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[chaipan1999]

 

emo_23ไม่เหนื่อยใจ กับความรัก ที่ต้องรอ...
ไม่ท้อใจ กับความฝัน ที่ปันให้...
ไม่เหงาใจ กับความสุข แม้ห่างไกล...
แต่ปวดใจ เพราะอยู่ใกล้... เหมือนไกลกัน.....

 

[พิมพิลาไลย]

ต้องทนอยู่ ดูเธอเคียง เรียงคนอื่น
ยิ้มไม่ชื่น ขื่นขม จมกับฝัน
ต้องร้าวรวด ปวดใจ ไปวันวัน
เพราะว่าฉัน นั้นไม่อยาก จากเธอไป

ปวดใจไหม คราใด ได้พบเห็น
หัวใจเต้น ตึ๊กตั๊ก รักใช่ไหม
เมื่อความรัก บังตา ก้มหน้าไป
เจ็บยังไง ก็ต้องทน คนอย่างเรา

พิมพิลาไลย

[PIKuL]

กาลเวลา พาใจ ให้คิดเปลี่ยน
รักหมุนเวียน วนไกล คล้ายมันเหงา
จากเคยหวง ห่วงใย ไม่เห็นเงา
คำว่ารัก..ชักบางเบา..เป่าเพียงลม

ยามต่อหน้า วาจา เธอเย้าหยอก
คอยพร่ำบอก ตอกย้ำ ความสุขสม
น้ำคำลวง..ล่วงล้ำ..ซ้ำอารมณ์
คอยทับถม..ล้มครืน..ยามซวนเซ

ฉันรับรู้..อยู่ตลอด..เข้าใจไหม?
แต่ที่ไม่..ไถ่ถาม..ความหวนเห
เพราะเห็นเธอ..งี่เง่า..เคล้าโยเย
ความรวนเร ไร้รัก...จากดวงใจ

ฉันเจ็บปวด..รวดร้าว..จนสะอื้น
ความหวังครืน..ลงมา..พาหวั่นไหว
นี่น่ะหรือ..คือรัก..ที่บอกไป
ต้องปล่อยเธอ..จากไกล..โดยไม่แคร์

มิใช่ว่า..เงียบเฉย..เลยไม่เจ็บ
แต่มันจำ..ต้องเก็บ..เย็บรอยแผล
จะไม่ถาม..เหตุผล..ที่ผันแปร
หรือที่แท้..เธอจะเลือก..ใครสักคน

ฉันตอบแทน..รอยช้ำ..คำเธอพูด
ความจริงปูด..โปนออก..บอกสักหน
ที่ผ่านมา..ฉันใช้..ความอดทน
อยู่นอกเหนือ..เหตุผล..ของคนลวง

จะหันหลัง..ลาจาก..พรากทุกสิ่ง
หมดภาระ..ทอดทิ้ง..ความแหนหวง
อิสรภาพ..จิตใจ..ฉันขอทวง
จะไม่ขอ..ติดบ่วง..ล่วงรักเธอ.

"ลาจากชั่วนิรันดร์"

[ไพร พนาวัลย์]

ความเจ็บปวดรวดร้าวเข้าสู่สิง
ดั่งเหมือนปลิงดูดเลือดคอยเชือดเฉือน
หัวใจดำช้ำหม่นจนลางเลือน
ดุจดั่งเดือนข้างแรมแกมเมฆมัว

ยังจะมีอีกไหมให้ทนเจ็บ
ไม่ต้องเย็บแผลใจให้ปวดหัว
มันอักเสบจนใจไม่เกรงกลัว
ยังยืนยั่วท้าทายตายทั้งเป็น

เอาไปเถิดหัวใจที่ตายด้าน
ถึงจะกร้านแต่แกร่งต่อแรงเข่น
ถ้ารักแล้วมอบหัวใจให้ชัดเจน
ดั่งประเคนแหวนทองให้สีดา

 

“ปรางค์  สามยอด”

ขออณุญาตปลอบใจให้เจ้าพิกุลแก้ว 1+ โดนใจเต็มๆ แต่อย่าจากพวกเราไปไหน เน้อ 

[chaipan1999]

                                            เอาความรู้สึกที่ดีมาตีเป็นเข็ม
                                                       เอาหยาดน้ำตาที่เค็มมาปั่นเป็นด้าย
                                                       เอาภาพความหลังมาลบแล้ววาดลวดลาย
                                                       เอาเศษใจที่เสี้ยมปลายเย็บขึ้นใหม่...ส่งให้...ตัวเอง


                                                         


                      มอบให้พี่พิกุลด้วย....

[PIKuL]

  ขอบคุณสำหรับคะแนนปลอบใจ นะคะ

เรื่องมันแซ๊ดดดด~~~~เนาะ
 

[chaipan1999]

มันอาจจะดูช้าเกินไปที่ฉันมาปลอบใจเธอตอนนี้
แต่สิ่งเดียวที่ฉันพอจะมีก็คือความรู้สึกที่มีมอบแก่กัน
อาจไม่ใช่สิ่งพิเศษ....อาจไม่ใช่คนสำคัญ
แต่ความห่วงใยที่มีนั้น.....ขอมอบให้ด้วยความเป็นเพื่อนกัน.....ตลอดไป


  ขอให้กำลังใจแก่ทุกคนที่กำลังเศร้าใจครับ

[ดิษฐา]

เหนื่อยใจมากกว่า
ความเจ็บปวด ชินชา ทนไหว
เจ็บมาเยอะ ช้ำมานานเกินปวดใจ
ประมาณว่ายาขนานใด ใด ไม่เยี่ยวยา

[⊹⊱⋛⋋ รักครั้งสุดท้าย⋌⋚⊰⊹]

ไม่อยากจะเจ็บปวดมากกว่านี้
หยุดให้ความหวังกันสักที..จะได้ไหม
อย่ามาใกล้กันอีกเลย..ตลอดไป
รู้บ้างมั้ย..ว่ามีใครทรมาน

ยิ่งเห็นเธอเข้ามาทำดี
ทุกนาที..ใจนี้ก็ยิ่งสั่น
อย่าปลอบฉันเลย..เมื่อเธอไม่เคยรักกัน
เพราะคนอย่างฉัน..ปวดใจมานานรู้ไว้เธอ


 

[..ทักษมน..]

เพลงพงษ์พัฒน์...จัดให้พี่...

จากคน คนที่เคยมีใจกันอยู่
เปลี่ยนไป เป็นไม่มีเยื่อใยต่อกัน
....ยิ่งเจอ ใจยิ่งยิ่งเจ็บ มันทรมานเกินไป..
จากกันไปให้ไกล...มันยังดีกว่า

คนไม่รัก....ร้างไกล...นั้นเจ็บไม่นาน
คนที่รัก.....ใกล้กัน...ช้ำใจ...ยิ่งกว่า   
แต่ว่าหนทาง ทางของคน ไม่มีให้เลือก...เท่าไหร่?
เจ็บ...สักเท่าใด....?.....ก็ต้องรับมา...... 

(ขอโทษค่ะ....เป็นเพลงโปรด....พอดี...)
.....สงสารจัง..แต่..สงสารตัวเองดีกว่า.....

[ปลายฝัน]

คิดขี้นมาที่ไรน้ำตาใหล  ชอกช้ำใจเสียเกินยิ่ง
ที่ใจเราเผลอใจใฝ่แอบอิง โดนเขาทิ้งไม่มีแม้เยื้อใย
เขาพูดชัดย้ำหนักแน่นไม่แปลผัน ว่าเขานั้นไม่มีวันเฝ้าฝันใฝ่
นี่นะหรือคืออกหัก เจ็บช้ำนักโดนผลักใส
แล้วตัวเราจะโทษใคร เพราะว่าใจของเราใฝ่ปองเอง
ไม่มีใครช่วยเราได้ นอกจากใจของเราต้องเข้มแข็ง
เฝ้ามองต้วเองทุกเช้าแล้ง กับจิตใจที่เหี่ยวแห้งไร้แรงใจ

[/size]
 ปลายฝั�

[Dujduen]

หัวใจเคยสดใสไม่เดียงสา
เธอกลับมาทำให้มันไหวหวั่น
หว่านคารมชมเชยเอ่ยรำพัน
บอกรักฉันจนหวามหลงตามเธอ

กว่าจะรู้ที่บอกแค่หลอกล่อ
เพียงป้อยอหวังสิ่งหญิงเสนอ
เมื่อสมใจก็จากไม่อยากเจอ
ปล่อยฉันเพ้อชอกช้ำเพราะคำชาย

รอยแผลลึกผนึกในใจดวงนี้
อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหาย
ยังคงเจ็บปวดอยู่ไม่รู้คลาย
เหมือนเนื้อร้ายกัดกินจนสิ้นแรง

เดือนค่ะ