ความตรึกถึง

ทุกๆอย่าง บนโลกนี้ คือความทุกข์
หวังอยากสุข อยู่ในใจ ไม่รู้หาย
ทะยานอยาก ต้องการมี แนบใจกาย
หารู้ไม่ ยิ่งขวานขวาย ยิ่งไกลมือ
..................................................
ธรรมชาติ ของคนเรา เมื่อเกิดคือ
อยากเรียนรู้ ถือจ้องไป ตามใจฝัน
เก็บเรียงร้อย ทุกถ้อยสิ่ง มั่นสำคัญ
ก่อเกิดพลัน เป็นความจำ ที่ฝังใจ
..................................................
จำได้ใน สิ่งที่ชอบ ที่พอใจ
นานนานไป บังเกิดสิ่ง ไม่อยากรู้
เป็นความเกีลยด ไม่อยากเห็น ไม่อยากดู
ไม่อยากเจอ ให้มาคู่ ข้างกายกัน
..................................................
สิ่งนี้เรียก ว่าพอใจ และยินดี
อีกสิ่งเรียก ไม่ยินดี คำพระว่า
สองสิ่งนี้ ก่อและเกิด ความจำมา
ลองคิดตรอง ดูเถิดนา นี่ความจริง
..................................................
หนทางแก้ มีทางเดียว คือต้องทิ้ง
ตั้งใจนิ่ง ละทิ้งเสีย ความยึดมั่น
ลบให้มัน หมดไม่เหลือ ความสำคัญ
ที่เราเคย ตั้งหมายมั่น มันไว้เอย
..................................................

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ความตรึกถึง (อ่าน 1934 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้