คนเคยเจ็บเลย "หวาดกลัว" กับทุกอย่าง
เคยถูกหมางสร้างบาดแผลให้ขื่นขม
ฉันเลย"หวั่น" อยู่ในใจคล้ายเป็นปม
ฉันต้องก้มหน้าเดิน อย่างหวาดกลัว....
อดีตนั้น เธอจะรับ มันได้ใหม?
ฉันเป็นใคร ที่เคยผ่านทางสลัว
ฉันมีใจ ที่บอบช้ำและหวาดกลัว
ใจพร่างพรัว กลัวว่าเธอรู้แล้วร้างไป...
อดีตฉันมันไม่ดี...มีมลทิณ
คงจบสิ้นหากเธอนั้นมาผลักไส
แผลที่เปิดคงชอกช้ำ ย้ำลงไป
อาจดับไปด้วยหัวใจ....ที่มืดมน.....
ฟังคำถาม..ก่อนเธอนั้นก้าวเข้ามา
เปิดดวงตารับความจริงอย่าสับสน
รักที่ใจหรือเแค่รักที่ตัวตน
หากรับคนคนนี้ได้....ฉันคงคลาย ความหวาดกลัว!