ชีวิตเศร้าเหงาหม่นกมลหมอง
รักเป็นสองตรองดูรู้สับสน
โชคชะตาพาจบพบมืดมน
ต้องอับจนทนหนาวร้าวฤดี
คราได้สบพบชายเขาหมายช่วย
เอื้ออำนวยด้วยจิตชิดวิถี
คอยปลอบขวัญวันไกลนัยวลี
หลายเดือนปีชี้ถ้อยคอยดูแล
ดังชีวิตติดหล่มปมอาถรรพ์
สายสัมพันธ์วันจากฝากรอยแผล
คำสัญญาครานั้นมาผันแปร
ทิ้งดวงแขแช่ร่างกลางฝนพรำ
เหมือนตราบาปสาปไว้ไร้ศักดิ์ศรี
นวลฉวีลี้ห่างมิต่างช้ำ
คลื่นชีวิตผิดหนักรักระกำ
โดนตอกย้ำคำหยามยามเขาชัง
ดุจพายุคุกรุ่นหมุนสยาย
เข้าทำลายหมายบั่นมิทันยั้ง
คลื่นลมโหมโถมทับให้ดับพัง
หมดสิ้นหวังฝังร่างมิบางเบา
ดั่งเรือน้อยลอยคว้างกลางลมคลื่น
แม้สุดฝืนขืนสู้อยู่หงอยเหงา
มองรอบกายคล้ายจบมิพบเงา
โอ้ตัวเราเฝ้าลอบปลอบตัวเอง
รักเป็นสองตรองดูรู้สับสน
โชคชะตาพาจบพบมืดมน
ต้องอับจนทนหนาวร้าวฤดี
คราได้สบพบชายเขาหมายช่วย
เอื้ออำนวยด้วยจิตชิดวิถี
คอยปลอบขวัญวันไกลนัยวลี
หลายเดือนปีชี้ถ้อยคอยดูแล
ดังชีวิตติดหล่มปมอาถรรพ์
สายสัมพันธ์วันจากฝากรอยแผล
คำสัญญาครานั้นมาผันแปร
ทิ้งดวงแขแช่ร่างกลางฝนพรำ
เหมือนตราบาปสาปไว้ไร้ศักดิ์ศรี
นวลฉวีลี้ห่างมิต่างช้ำ
คลื่นชีวิตผิดหนักรักระกำ
โดนตอกย้ำคำหยามยามเขาชัง
ดุจพายุคุกรุ่นหมุนสยาย
เข้าทำลายหมายบั่นมิทันยั้ง
คลื่นลมโหมโถมทับให้ดับพัง
หมดสิ้นหวังฝังร่างมิบางเบา
ดั่งเรือน้อยลอยคว้างกลางลมคลื่น
แม้สุดฝืนขืนสู้อยู่หงอยเหงา
มองรอบกายคล้ายจบมิพบเงา
โอ้ตัวเราเฝ้าลอบปลอบตัวเอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
