[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

เมฆหมอกคลุมฟ้า แต่อย่ามาคลุมใจ

มองท้องฟ้าคราใดใจครุ่นคิด
เป็นลิขิตจากฟ้าหรือไฉน?
บางวันครึ้มบางวันคลายสลายไป
เหตุไฉนจึงยึดมั่นความผันแปร?

อันจิตใจของมนุษย์เหมือนท้องฟ้า
บางเวลาหม่นหมองไม่ผ่องใส
บางเวลาเริงรื่นชื่นหัวใจ
เพราะปัจจัยจากภายนอกมาแต่งปรุง

จงทำให้เหมือนฟ้าไร้เมฆหมอก
ไม่นานดอกหมอกผ่านไปใจเลิกยุ่ง
อย่าไปยึดอย่าไปแย่งแปลงจรุง
จงผดุงเหมือนใจไร้เมฆบัง

ถ้าเอาใจไปซับกับเมฆหมอก
ที่ย้อนยอกกระทบใส่ไม่หยุดยั่ง
ใจก็เศร้าหมองหม่นปนชิงชัง
เป็นร้อยครั้งพันหนหม่นทั้งใบ

จงปล่อยวางให้มันผ่านไปซะ
รู้ลดละอย่าซับสิ่งเหลวไหล
ความหมดจดจะอยู่สู่ภายใน
ความแจ่มใสจะอยู่คู่ใจเธอ

ถ้าจะเปรียบจิตใจของคนเราเหมือนท้องฟ้า วันๆที่ผันผ่านด้วยเมฆหมอกมากมาย
หลายชนิด มันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แล้วทำไมต้องเอาใจที่สดชื่นแจ่มใสอยู่ดีๆ
ไปซึมซับกับเมฆหมอกที่ผ่านไปมา ไปยึดไปยื้อให้มันหมองหม่นทำไมเล่า?
ปล่อยให้มันผ่านไปๆ ตามธรรมชาติของมัน มิดีกว่าหรือ?
สิ่งแวดล้อมไม่เป็นพิษอีกด้วย...   

 

“ปรางค์  สามยอด”