...ไม่มีแม้คำใดให้ใจเอ่ย
สิ้นคำเผยให้เชยเคยห่วงหา
สิ้นคำทักไว้พักอักษรา
สิ้นวาจามาเอื้อนเอ่ยเปรยวจี
...มันเจ็บปวดรวดร้าวกี่คราวทบ
มิอาจลบ จบลา พาวิถี
มิอาจพบ พรากจาก ขาดฤดี
ไม่อาจหนี แม้แต่ใคร ที่ใจรอ
...ดั่งไฟเผาเงาทรวงเข้าบ่วงเหว
ลุกป็นเปลวบรรลัยไปแล้วหนอ
สิ้นสวาทขาดรักที่ถักทอ
เฝ้าวอนขออย่างคนรอทรมาน...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
![]() |
04 พฤษภาคม 2025, 09:13:AM
![]() |
|||
|
![]() |
ผู้เขียน | หัวข้อ: ..*..ทรมาน..*.. (อ่าน 10087 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:
