...ไม่มีแม้คำใดให้ใจเอ่ย
สิ้นคำเผยให้เชยเคยห่วงหา
สิ้นคำทักไว้พักอักษรา
สิ้นวาจามาเอื้อนเอ่ยเปรยวจี
...มันเจ็บปวดรวดร้าวกี่คราวทบ
มิอาจลบ จบลา พาวิถี
มิอาจพบ พรากจาก ขาดฤดี
ไม่อาจหนี แม้แต่ใคร ที่ใจรอ
...ดั่งไฟเผาเงาทรวงเข้าบ่วงเหว
ลุกป็นเปลวบรรลัยไปแล้วหนอ
สิ้นสวาทขาดรักที่ถักทอ
เฝ้าวอนขออย่างคนรอทรมาน...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
24 พฤศจิกายน 2024, 06:05:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ..*..ทรมาน..*.. (อ่าน 9072 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: