หนาวสะท้าน จากข้างใน อยู่ลึกลึก
เมื่อเผลอนึก ถึงเธอ ว่าอยู่ไหน
ไม่บอกกล่าว ก้าวจาก ห้องเราไป
ไปหาใคร ที่ไหน ช่างใจดำ
เปิดไฟให้ มันสว่าง ไปทั่วห้อง
แต่กลับมอง ไม่เห็น ช่างน่าขำ
เพราะทั้งใจ มืดสนิท ดุจน้ำครำ
ที่เธอทำ มันดับแสง ในหัวใจ
แวบหนึ่ง ที่เรา แอบคิดถึง
หาไช่ซึ่ง ความอบอุ่น สุดวาบไหว
แต่เป็นเหมือน แท่งน้ำแข็ง ที่แทงใจ
น้ำตาใหล เอ่อล้น พ้นในทรวง