" หนูไม่อยากไปโรงเรียน "
นาฬิกาบอกว่าท่าจะสาย
ตาเริ่มลายใจหวิวสยิวจิต
เบื่อการไปโรงเรียนเอียนชีวิต
ไม่อยากคิดถึงใครที่ในนั้น
นั่งคอยตอบคำแม่ “แย่มากไหม”
“หนูต้องทนเจอใครไม่รักฉัน
ก็เพื่อนเพื่อนทำเลือนเหมือนเกลียดกัน
หนูอยากหันหน้าหายอายเกินทน”
ลูกควรไปโรงเรียนแม่เพียรบอก
แม่ไม่หลอกบอกลูกทุกเหตุผล
มีสองข้อใหญ่ใหญ่ลูกใคร่ยล
ควรเร่งตนขนขวายไปโรงเรียน
แม่จึงกล่าวเอื้อนเอ่ยเฉลยแนะ
“หนึ่งวัยและแก่แล้วแววเกษียณ
ไม่กี่ปีที่เจ้าจะเข้าเวียน
ขยันเพียรเขียนงานสานศรัทธา”
เมื่อสดับรับรู้หนูสับสน
วัยมากล้นค้นแจงแสวงหา
ยังขยันร่ำเรียนเพียรตำรา
วัยล่วงกว่าเวลาจะมารู้
แม่รีบกล่าวเฝ้าสอนทุกตอนค่ำ
“ที่ควรย้ำต้องไปให้ได้หนู
สิ่งสำคัญนั้นหรือคือเป็น ครู
ตำแหน่งหรูคือ ผู้อำนวยการ”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
