เขาเดินมาหา เพื่อบอกลาฉัน
บอกว่ามัน ไม่มีประโยชน์ มันไร้ค่า
ไม่ว่าภาพดีดี หรือความสุข ทุกช่วงเวลา
หรือแม้แต่ สัญญา ที่มอบให้แก่กัน
ฉันไม่รั้ง ไม่อาลัย ไม่หวั่นไหว
เชื่อว่าใจ ของเราสอง จะรักมั่น
เขาคงไม่ลืมหรอก เรื่องราวเหล่านั้น
เพียงแต่มัน ไม่ใช่ เขาเดินจากไป
ถ้าตอนนั้น ฉันคิด จะรั้งเขา
คำว่าเรา ก็คงไม่ จากไปไหน
แต่ทำไม ฉันถึงโง่ คิดว่าเขา คงเอาแต่ใจ
และจากไป เดี๋ยวเดียว คงกลับมา
ผิดทั้งหมด เป็นที่ฉัน ไม่เคยแคร์
ไม่ดูแล ไม่ใส่ใจ ไม่เห็นคุณค่า
ทุกวันนี้ ยังคิดถึงเขา ตลอดเวลา
ไม่กลับมา เขาไม่กลับมา จริงจริง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
