กับกาลเวลาที่เดินผ่าน
เงื่อนงำแห่งการดำเนินพันผูก
ห้วงเวลาที่มืดบอด
เคว้งคว้างไร้หนทาง
จินตนาการถูกปิดกั้น
แม้นล่องลอยอยู่บนฟากฟ้าแต่ผู้เดียว
หากคือความสับสน...
เสียงเพลงแอบบรรเลง
เสียงนกร้องผสาน
และแสงตะวัน
ฉันพยายามบีบคั้น
เค้นเข็นทุกอย่างจากภายใน
ว่างเปล่า...
ไม่มีเหตุผล
ไม่มีตัวตน
ไม่พบแหล่งหน
ไม่พบถ้อยคำและวาจาพ่นสบถ
แม้นความปรารถนาอยากปะทุ
รุมเร้าปลดเปลื้อง
ฉันไม่อาจเขียนบทกวีชั้นดีได้อีกต่อไป...
...
สกินเฮด
5/4/53
PusH
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
