ครูเฝ้าวอน สอนสั่ง เจ้าพลั้งผิด
ครูสะกิด เตือนใจ บอกให้รู้
อย่าเสียใจ ได้คิด ผิดเป็นครู
หวังเชิดชู หมู่ศิษย์ ไม่ปิดบัง
ดั่งแสงเทียน ส่องสว่าง ท่ามกลางมืด
ดั่งปลูกพืช กล้าน้อย ให้คอยตั้ง
ดั่งรดน้ำ ด้วยวิชา มาเป็นพลัง
ครูรินหลั่ง น้ำใจ จากไอดิน
ฟังเสียงท่อง สูตรคูณ ให้พูนเพิ่ม
ตั้งแต่เริ่ม แม่สอง ปองถวิล
จนถึงแม่ สิบสอง ลำพองจินต์
อยากได้ยิน เสียงร้อง ท่องทุกวัน
คุณครูครับ ขอคำนับ จากศิษย์น้อย
ผมเคยด้อย โง่เง่า เฝ้าดื้อรั้น
ครูตีก้น หน้าแถว แล้วแดกดัน
เพราะอยากปั้น ดินดำ ให้เป็นดาว
ถ้าครูไม่ เคี่ยวเข็ญ จนเย็นย่ำ
ผมคงช้ำ ป่นปี้ ไม่มีก้าว
ครูทั้งตี ทั้งด่า ว่าปาวปาว
ประจานจ้าว ให้อาย ทุกสายตา
ผมกลับบ้าน ครั้งใด ได้เจอท่าน
แม้เนิ่นนาน จำได้ ใจผวา
ขอลูกศิษย์ โอบกอด ยอดบูชา
เห็นน้ำตา ครูรื้น ชื่นใจจัง
แด่คุณครูด้วยดวงใจ ผมรักครู ครับ
ปรางค์ สามยอด
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
