...ชื่อว่าครูมีภูมิรู้อยู่ครบถ้วน
หมั่นทบทวนวิชามาสอนให้
หวังเพียงหวังครั้งเจ้าจากลาไกล
จะได้ใช้ความรู้ที่ครูมี...
...ครูก็หนึ่งซึ่งเหมือนเพียง"เรือจ้าง"
ส่งข้ามทางมรรคาธารานี้
ด้วยวิชาค่าควรรู้หวังเจ้าดี
ปัญญาที่ครูมอบให้ในสังคม...
...ส่งคนแล้วคนเล่าเจ้าถึงฝั่ง
ครูก็ยังปลื้มใจไม่ขื่นขม
ศิษย์ได้ดีมีหน้าที่ครูชื่นชม
ศิษย์หกล้มครูประคองป้องเยียวยา...
...ลืมหรือยังเรือแก่ๆ ที่สอนเจ้า
ใครคอยเฝ้าสั่งสมการศึกษา
ลืมหรือยังที่เจ้าดีมีวิชา
มีปัญญา มีลาภยศ นี่เพราะใคร...
...น้ำตาครูใหลรินเมื่อยินดี
น้ำตาครูใหลปี่ที่ศิษย์ร้าย
น้ำตาครูวัดชั่วดีในหัวใจ
น้ำตาครูหวังศิษย์ได้ช่วยซับมัน...
ขอมอบให้แก่อาจารย์ที่สั่งสอนให้ผมมีวันนี้
ขอมอบให้เพื่อเป็นที่รำลึกถึงวิชาความรู้ที่ผมมี
ขอมอบให้เพื่อเป็นการตอบสนองพระคุณครูทุกๆ ท่านที่ทำให้ผมได้เป็น "ครู"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
