ร้อยกลอนกานท์ผ่านคืนที่ตื่นอยู่
จากดนูผู้หนึ่งถึงบุหลัน
นับเวลาเลยล่วงช่วงคืนวัน
ยามราตรีนี้นั้นใยจันทร์เลือน
ฤาข้างขึ้นเพียงนิดเลยฤทธิ์น้อย
แสงจึงพลอยเร้นหายยามคล้อยเคลื่อน
ลิบๆหรี่ ลี้ไกลอยู่ไหนเดือน
เชิญเป็นเพื่อนเถิดหนายามราตรี
โน่น...ม่านหมอก หยอกเย้าในราวพฤกษ์
นั่น...ผลึก น้ำค้างที่พร่างสี
นี่สายลมพรมร่ายในราตรี
แล้วก็โน่นพงพีที่คุ้นเคย
รวมกันเฉกภาพเขียนในห้วงภพ
ที่สงบในยามดึกหนอใจเอ๋ย
เชิญสิขวัญเชิญเถิดเชิญชมเชย
ก่อนจะเลยล่วงพ้นสู่ทิวา
จากดนูผู้หนึ่งถึงบุหลัน
นับเวลาเลยล่วงช่วงคืนวัน
ยามราตรีนี้นั้นใยจันทร์เลือน
ฤาข้างขึ้นเพียงนิดเลยฤทธิ์น้อย
แสงจึงพลอยเร้นหายยามคล้อยเคลื่อน
ลิบๆหรี่ ลี้ไกลอยู่ไหนเดือน
เชิญเป็นเพื่อนเถิดหนายามราตรี
โน่น...ม่านหมอก หยอกเย้าในราวพฤกษ์
นั่น...ผลึก น้ำค้างที่พร่างสี
นี่สายลมพรมร่ายในราตรี
แล้วก็โน่นพงพีที่คุ้นเคย
รวมกันเฉกภาพเขียนในห้วงภพ
ที่สงบในยามดึกหนอใจเอ๋ย
เชิญสิขวัญเชิญเถิดเชิญชมเชย
ก่อนจะเลยล่วงพ้นสู่ทิวา