ทุกครั้งบอกใจไว้
ไม่ให้หวังเกินควร
เพราะเธอใจเรรวน
ทบทวนความคิดเรา
ก็แค่รักข้างเดียว
ทนเปลี่ยวและทนเหงา
ไม่เคยสนใจเรา
จะเศร้าไปทำไม
สั่งใจไม่ให้หวัง
เธอดั่งธารน้ำใส
ไหลเรื่อย เอื่อย เอื่อย ไป
ผ่านใครได้ชื่นชม
ทำตัวให้ห่างไว้
อย่าได้หลงคารม
แค่ฝันมันไม่สม
แค่ลมที่ผ่านไป
พิมพิลาลัย