อยากฝึกหัดแต่งกลอนวอนมาต่อ
เงียบเหงาหนอห้องนี้มีคนไหน
มาทายทักรักพี่มีแก่ใจ
ต่อกันไปไมตรีก็ผลิบาน
นับจากหนึ่งถึงร้อยค่อยค่อยฝึก
ร่วมจารึกสักคำนำขับขาน
ฉันทลักษณ์ถูกก็รอมินาน
มอบแด่ท่านบวกหนึ่งซึ้งน้ำใจ
แต่งให้เป็นเรื่องเดียวและเกี่ยวเนื่อง
พี่เริ่มเรื่องกลอนรักจักดีไหม
โดยระวังสัมผัสอย่าปัดไป
กลอนจักได้ไพเราะเพราะช่วยกัน
(หางนกยูงปลิดไป.. หัวใจหล่นตาม)
"หางนกยูงสีส้มโน้มกิ่งลู่
กลีบ,ละอองเรณูพรูไหวสั่น
สะบัดช่อพลิ้วลมพัดโรมรัน
ริ้วตะวันหลุบย้อมพร้อมกลีบเคว้ง"
เงียบเหงาหนอห้องนี้มีคนไหน
มาทายทักรักพี่มีแก่ใจ
ต่อกันไปไมตรีก็ผลิบาน
นับจากหนึ่งถึงร้อยค่อยค่อยฝึก
ร่วมจารึกสักคำนำขับขาน
ฉันทลักษณ์ถูกก็รอมินาน
มอบแด่ท่านบวกหนึ่งซึ้งน้ำใจ
แต่งให้เป็นเรื่องเดียวและเกี่ยวเนื่อง
พี่เริ่มเรื่องกลอนรักจักดีไหม
โดยระวังสัมผัสอย่าปัดไป
กลอนจักได้ไพเราะเพราะช่วยกัน
(หางนกยูงปลิดไป.. หัวใจหล่นตาม)
"หางนกยูงสีส้มโน้มกิ่งลู่
กลีบ,ละอองเรณูพรูไหวสั่น
สะบัดช่อพลิ้วลมพัดโรมรัน
ริ้วตะวันหลุบย้อมพร้อมกลีบเคว้ง"
คนขี้เมาเหล้าเร่เซแท่ดแท่ด
เดินหน้าแปดถอยหลังเก้าเท้าเขย่ง
เซเข้าสวนม้วนหน้าข้ามิเกรง
มวลแมกไม้บานเบ่งล้มกระจาย
มือนั้นกอดขวดเหล้าเท่าชีวิต
ใครจะคิดชิงข้านั้นอย่าหมาย
ตั้งสติยืนหยัดระมัดกาย
ก็มิวายเซไถลไปอีกที
เห็นนกยูงสูงลิ่วอยู่บนต้น
แปลกกมลเอ๊อะไรที่ไหนนี่
จึงสอดส่ายสายตาสุรามี
ยกกระดกอีกทีอย่างจงใจ
เมื่อสุขสมล้มครืนลงอีกรอบ
ใครช่วยตอบผมทีว่าที่ไหน
แล้วขี้เหล้าคนนี้เขาเป็นใคร
ช่วยต่อกลอนต่อไปให้เข้ากัน
dokkrajaiw