[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

คุณงายมาเป็น  ?แม่เพิ่ม? ค่ะ
การแต่งโคลงที่มีความยาวหลายบท  หลายคน (รวมไปถึงคุณงายในอดีต) มักจะมองข้ามสัมผัสระหว่างบทของโคลงไป

แม้โดยทั่วไปแล้วจะไม่ค่อยสนใจร้อยสัมผัสระหว่างบท  แต่ในการประกวดโคลงแล้ว  ไม่มีไม่ได้  โดยเฉพาะถ้ากรรมการประกาศมาเลยว่าต้องมีสัมผัสระหว่างบท  ถ้าไม่มีจะถูกตัดสิทธิ์พิจารณาทันที (คงเพราะส่งมาแต่ละครั้งหลายสำนวนอยู่แล้ว  จึงตัดพวกผิดกติกาได้อย่างรวดเร็วเพื่อลดจำนวน)  ไม่ว่าสำนวนกลอนจะไพเราะแค่ไหนก็ตาม

สัมผัสระหว่างบทของโคลงอยู่ตรงไหน  คนที่ส่งสัมผัสเป็นเขามองแค่แวบเดียวค่ะ  คือคำสุดท้ายของวรรคบทต้นต้องรับสัมผัสสระกับคำที่หนึ่งหรือสองหรือสามในวรรคแรกของบทต่อไป

ตัวอย่างนะคะ (ถ้าคุณงายแต่งไม่เพราะขอให้เลือกจำแค่การส่งสัมผัสก็พอค่ะ  อย่าคิดอะไรมาก)

       ลมหอบยกลิ่วฟ้า               ลอยไกล
เหินทุ่งแนวไศล                       สุดหล้า
หวังเพียงสู่แดนใด                    เหมาะยิ่ง
ฝังรากแตกตอกล้า                    เติบต้นสืบพงศ์

       จำนงทุกเม็ดแจ้ง               ใจตน
ยามล่องลอยเวหน                    ร่วงพื้น
อาจพลาดอาจแหลกจน              ป่นดับ
ระย่อน้ำตารื้น                          หวาดร้ายไม่มี