...ยืนต้องลมเดียวดายตรงภูผา
ลมพัดพาธารน้ำตาที่หลั่งไหล
ให้แห้งเหือดจืดจางจากแก้มไป
รวมทั้งใจก็พัดโบกโยกสั่นคลอน
...สายลมหอบโอบอุ้มด้วยความเศร้า
บางคลุกเคล้าแพ้พ่ายยากจะถอน
ใครเล่าหนอเห็นใจเฝ้าเว้าวอน
ตะวันรอนสายลมโบกโยกเดียวดาย...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
![]() |
10 พฤษภาคม 2025, 06:25:AM
![]() |
|||
|
![]() |
ผู้เขียน | หัวข้อ: เดียวดาย...ในสายลม..... (อ่าน 15481 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:
