ทั่วฟ้าทองผ่องศรีมณีสม
แต้มเส้นต่อทอรุ้งพุ่งพราวพรม
ทิ้งระทมชมฟ้าทาสีแทน
หวังคนไกลได้กลืนความชื่นฉ่ำ
เริงระบำรำร่ายย้ายข้อแขน
อย่าโศกาอาดูรสูญสิ้นแดน
ยังเฝ้าแหนห่วงหาทุกคราคราว
จากคนใกล้ไกลกันมันเจ็บปวด
รุ่มร้อนรวดยวดยิ่งเกินสิ่งกล่าว
เหลือบแลฟ้าจ้าฟุ้งอยากปรุงน้าว
ความพร่างพราวนี้ให้คนไกลรับ
add complete
by Klonthaiclub fb
by Klonthaiclub fb