ความเจ็บปวด รวดร้าว ราวจับไข้
พิษรักไหล ใจซอกซ้ำ คำถากถาง
สายตาเหยียด เดียจเมินจ้อง ต้องละวาง
ให้เส้นทาง กางขนาน นานนับปี
ดอกรักเอ๋ย เคยเห่ เสน่หา
ใยจึงมา พาห่างหาย ไร้ศักดิ์ศรี
เมื่อเธอมี คนใหม่ ไปดีดี
มิต้องชี้ พี่ก็ช้ำ ยามต้องไกล
แม้แสนเจ็บ จะเก็บวาง ทางที่เจ็บ
แม้หนาวเหน็บ ใจเจ็บรอ พอรับไหว
แม้คนดี มิเห็น มิเป็นไร
แม้จะไป ไกลห่าง ก็ช่างมัน
จะบันทึก รอยอาลัย ไว้ใต้หมอน
ยามหนุนนอน ย้อนกลิ่นกรุ่น ละมุนหวาน
แม้นอดีต ขีดคบหา มาช้านาน
ล่วงถึงกาล พานแตกดับ ยังจับใจ
พิษรักไหล ใจซอกซ้ำ คำถากถาง
สายตาเหยียด เดียจเมินจ้อง ต้องละวาง
ให้เส้นทาง กางขนาน นานนับปี
ดอกรักเอ๋ย เคยเห่ เสน่หา
ใยจึงมา พาห่างหาย ไร้ศักดิ์ศรี
เมื่อเธอมี คนใหม่ ไปดีดี
มิต้องชี้ พี่ก็ช้ำ ยามต้องไกล
แม้แสนเจ็บ จะเก็บวาง ทางที่เจ็บ
แม้หนาวเหน็บ ใจเจ็บรอ พอรับไหว
แม้คนดี มิเห็น มิเป็นไร
แม้จะไป ไกลห่าง ก็ช่างมัน
จะบันทึก รอยอาลัย ไว้ใต้หมอน
ยามหนุนนอน ย้อนกลิ่นกรุ่น ละมุนหวาน
แม้นอดีต ขีดคบหา มาช้านาน
ล่วงถึงกาล พานแตกดับ ยังจับใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
