เสียงจากใจคนไกลที่เคยใกล้
แสนห่วงใยแม้ไร้ซึ่งความหมาย
คอยกังวลคิดถึงไม่วางวาย
จึงทักทายผ่านกลอนก่อนนอนนี้
ฟ้ามืดมิดไร้จันทร์ทอแสงผ่อง
ฉันนั่งมองฟ้าครึ้มไม่หลบหนี
เพราะว่าเป็นฟ้าเดียวกับคนดี
เพียงแค่นี้ก็สุขใจเกินพอ
แสนห่วงใยแม้ไร้ซึ่งความหมาย
คอยกังวลคิดถึงไม่วางวาย
จึงทักทายผ่านกลอนก่อนนอนนี้
ฟ้ามืดมิดไร้จันทร์ทอแสงผ่อง
ฉันนั่งมองฟ้าครึ้มไม่หลบหนี
เพราะว่าเป็นฟ้าเดียวกับคนดี
เพียงแค่นี้ก็สุขใจเกินพอ