"สู่ภวังค์..หลังหน้าพาทย์?"
๐
๐ แขนตั้งข้อถ่วงตะกั่ว..รัวหน้าพาทย์
ท่วงระนาดครั้งก่อนตอนหัดโหม
ลูกสั้นสั้นตีย้ำทำเหงื่อโทรม
ส่งจิตโลมลูบไล้ให้จดจำ
๐ กว่าจะพลิ้วเนียนไหลได้อ่อนช้อย
จวบปีคล้อยสู่ธารหวานถลำ
หลายครั้งท้อเยือนเย้าเข้าครอบงำ
ภาพปลอบย้ำคือร่างนางละคร
๐ เธอเริ่มต้นรำร่ายวัยคล้ายฉัน
ต่างศาสตร์กันเราวัยมือไม้อ่อน
ซ้อมระนาดเสร็จครันขวัญบวร
แอบเสาซ่อนดูนารีรำศรีนวล
๐ กำลังใจระนาดศาสตร์ต่างขั้ว
ผลักส่งรัวเพลงได้เร้าใจป่วน
คือแม่ศรีอ่อนช้อยร้อยกระบวน
จริตชวนชมศิลป์งามกลิ่นไอ
๐ จีบมือจับรับวงบรรจงเยื้อง
สอดชำเลืองชายตานวลหน้าใส
อ่อนเรียวมือเรือนร่างคิ้วคางใจ
คือนางในวรรณคดีที่เดินดิน
๐ พลิ้วระนาดทุกครั้งภวังค์นึก
เพียงหยุดกึกภาพโฉมอารมณ์ศิลป์
มีเพียงเธอเริงร่ายในดวงจินต์
เคล้าเสียงยินระนาดมาตรเพื่อเธอ?"
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
