ฉันเป็นเพียงคนเดินดินตามถิ่นนี้
ในบางทีอาจหลงทางอย่างเหงาเหงา
ก็แค่คนเดินดินถิ่นบ้านเรา
มีใครเขาเข้าใจคงไม่มี
เขียนกลอนเศร้าเขาว่าบ้าน่าอายหนอ
กลอนรักก็เพ้อเจ้อกระไรนี่
ไร้สาระไร้แก่นสารฉันไม่มี
กลอนดีๆอย่างใครเขาเราไม่จำ
กลอนธรรมะกลอนภาษิตคิดไม่ได้
ช่างน่าอายเหลือเกินเจ้าคมขำ
แต่บทกลอนที่ฉันเขียนเพียรประจำ
คือกลอนช้ำกลอนหม่นหมองลองอ่านกัน
ถ้าผิดพลาดพลั้งไปอภัยเถิด
ด้วยฉันเกิดหงอยเหงาเศร้าโศกศันต์
กลอนที่เขียนจึงเหงาเศร้าจาบัณท์
อย่าว่ากันเลยคนดีพี่ออกตัว
ในบางทีอาจหลงทางอย่างเหงาเหงา
ก็แค่คนเดินดินถิ่นบ้านเรา
มีใครเขาเข้าใจคงไม่มี
เขียนกลอนเศร้าเขาว่าบ้าน่าอายหนอ
กลอนรักก็เพ้อเจ้อกระไรนี่
ไร้สาระไร้แก่นสารฉันไม่มี
กลอนดีๆอย่างใครเขาเราไม่จำ
กลอนธรรมะกลอนภาษิตคิดไม่ได้
ช่างน่าอายเหลือเกินเจ้าคมขำ
แต่บทกลอนที่ฉันเขียนเพียรประจำ
คือกลอนช้ำกลอนหม่นหมองลองอ่านกัน
ถ้าผิดพลาดพลั้งไปอภัยเถิด
ด้วยฉันเกิดหงอยเหงาเศร้าโศกศันต์
กลอนที่เขียนจึงเหงาเศร้าจาบัณท์
อย่าว่ากันเลยคนดีพี่ออกตัว
อ่านกลอนเหงาของพี่คนเดินดิน
วาทะศิลป์สุนทรแม้กลอนเหงา
งามเสนาะเพราะแล้วในแนวเศร้า
ขอพี่เราภูมิใจในบทกลอน
หากแม้นว่าชอบเขียนในแนวนี้
ตามแต่พี่ถนัดจัดอักษร
อย่าหวั่นใดเลยหนอพี่บังอร
ขอพี่เขียนบทกลอนตามใจจินต์