เช้าวันนี้พี่ยาหน้าหม่นหมอง
ก็อยากจะร่ำร้องเพื่อเรียกถาม
เหตุอันใดแววตาสง่างาม
กลับเห็นความเหนื่อยล้าบนหน้านวล
ได้รู้ความยามนี้ว่าพี่เอ๋ย
ร่างกายไม่เหมือนเคยกระอักอ่วน
เพียงเพราะเพื่อเก็บบัวทั่วเกินควร
ด้วยลงน้ำหลากล้วนมวลปทุม
จึงเกิดความเจ็บไข้ให้เยือนร่าง
ใบหน้าจึงซีดจางอย่างซ้อนสุม
ซึ่งอ่อนแอแลเห็นว่าเร้นรุม
ให้ร่างกายร้อนรุ่มทุกมุมมอง
หลังจากพระเดินลับไปกับพี่
น้องทำได้แค่นี้แค่หม่นหมอง
แล้วมองตามหลังไล่อย่างไตร่ตรอง
ว่าผิดนักที่ร้องจะเด็ดบัว
ด้วยเหตุนั้นวันนี้จึงพี่ยา
ต้องร้อนรุ่มอุราพาปวดหัว
ด้วยพิษไข้ใจสั่นหวั่นระรัว
เพราะหวังมัวอยากได้บัวใต้บึง
ก็อยากจะร่ำร้องเพื่อเรียกถาม
เหตุอันใดแววตาสง่างาม
กลับเห็นความเหนื่อยล้าบนหน้านวล
ได้รู้ความยามนี้ว่าพี่เอ๋ย
ร่างกายไม่เหมือนเคยกระอักอ่วน
เพียงเพราะเพื่อเก็บบัวทั่วเกินควร
ด้วยลงน้ำหลากล้วนมวลปทุม
จึงเกิดความเจ็บไข้ให้เยือนร่าง
ใบหน้าจึงซีดจางอย่างซ้อนสุม
ซึ่งอ่อนแอแลเห็นว่าเร้นรุม
ให้ร่างกายร้อนรุ่มทุกมุมมอง
หลังจากพระเดินลับไปกับพี่
น้องทำได้แค่นี้แค่หม่นหมอง
แล้วมองตามหลังไล่อย่างไตร่ตรอง
ว่าผิดนักที่ร้องจะเด็ดบัว
ด้วยเหตุนั้นวันนี้จึงพี่ยา
ต้องร้อนรุ่มอุราพาปวดหัว
ด้วยพิษไข้ใจสั่นหวั่นระรัว
เพราะหวังมัวอยากได้บัวใต้บึง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
