"เรือนตาย?"
๐
๐ กอบฝุ่นผงธรณีนี้เก็บไว้
พับสไบขวัญเจ้าเคล้าแนบอก
ชายผ้าถุงแม่ข้าฉีกมาพก
แล้วหยิบยกตะกรุดรุดท่องมนต์
๐ สวดเวทขลังคงกระพันนั้นเก้าคาบ
เป่าที่ดาบเพ่งจิตประสิทธิ์ผล
เสร็จฉวยเจ้ากอดไว้ร่ำไห้ปน
สุดฝืนทนใจทานผลักต้านฤทธิ์
๐ ไต้เต้นแสงไหววาวร้าวรอบห้อง
มือประคองวงหน้าน้ำตาปิด
ไล้ผมเจ้าโลมลูบจูบจุมพิต
หวงในสิทธิ์ชั่วยามพล่ามคำรัก
๐ กระไรเลยกายหอมเจ้าหลอมล่อ
เนื้อลออโอบไว้ใคร่คิดหนัก
เรียวแขนนุ่มกุมหอมพร้อมใจภักดิ์
จึงเหลือหักอาลัยใจอาวรณ์
๐ ปาดน้ำตากล่อมขวัญอันหวงแหน
ทั้งใจแล่นสวมสอดพลอดกายอ่อน
เยียบน้ำค้างพร่างซ้ำเร่งร่ำอร
เพลาป้อนล่วงเข้าถึงคราวไกล
๐ รับปากเจ้าตรงนี้เยี่ยงชีวิต
จะอุทิศกายรบจบศึกไหน
จะพาร่างนำตัวทั้งหัวใจ
ซบอุ่นไอเนื้อเย็นเป็นเรือนตาย?"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
