"ลมอัศจรรย์?"
๐
๐ ลมอะไรพัดหวู่ลู่รอบฉัน
อัศจรรย์เย็นตรึงถึงผวา
สั่นบางเบาทั้งแถมแต้มอุรา
มิรู้ว่าเหตุใดใจหวิววาม
๐ เพียงรู้สึกดีๆที่อาเพศ
คิดตรองเหตุก็รู้ดูอร่าม
เกิดจากร่างเธอนั้นอันงดงาม
ยืนอยู่ท่ามวันเปล่าคนเหงาใจ
๐ เธอปรากฎตรึงรับสรรพสิ่ง
ในความนิ่งทำฉันกายสั่นไหว
วาบสะเทิ้นดั่งโดนมนต์ทรามวัย
เคลิ้มหลงใหลลืมตัวมัวหลงเธอ
๐ ตั้งคำถามในอุราว่ารู้ไหม
เธอทำให้ใจหนึ่งถึงไผลเผลอ
เป็นนางฟ้าหรือไรใช่ไหมเออ
ถึงเลิศเลอส่งผลคนเลื่อนลอย
๐ คนเป็นล้านผ่านมาหน้าตาเฉย
กระไรเลยพบหน้าอยากคว้าสอย
นี่นะหรือแรกพบสบตาพลอย
ทำคนคล้อยละเมอเจอทุกข์ตรม
๐ ลมอะไรพัดหวู่วิ่งสู่ฉัน
สารพันก็เกิดเลิศผสม
ทั้งร้อนหนาววูบวาบซาบสายลม
ที่ระดมลมแปลกแรกพบเธอ?"