เมื่อหมู่ดาวรายดวงแต้มห้วงฟ้า
ตะวันลาเลื่อนลับดับดวงสูญ
ราตรีห่มพรมหล้าด้วยอาดูร
ทวีคูณเหงาเงียบและเยียบเย็น
ระวังไพรแทรกพงให้หลงหวาด
อสนีบาตวาดสายชายฟ้าเห็น
เสียงฉีกเนื้อขบฟัดกัดสัตว์เป็น
ซ่อนขุกเข็ญจากสายตายามราตรี
จึงความกลัวจับใจอยู่จดจ่อ
เหมือนรินลมรดคออยู่ทุกที่
ภาวนารักษาตนพ้นคืนนี้
รอสุรีย์คืนนภากระวนกระวาย...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
24 พฤศจิกายน 2024, 03:22:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: เรื่องเล่าจากรัตติกาล (อ่าน 8949 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: