อายดิน
๏ เห็นรอยเท้าเคยยืนสะอื้นอก
อยากหยิบยกออกมาถ้าทำได้
คิดเกลื่อนกลบลบรอยน้อยน้ำใจ
โอ้อาลัยลานดินจะสิ้นรอย
เคยฝากฝังสั่งใจโอ้ใจเอ๋ย
เมื่อก้าวเลยมาไกลทำไมถอย
เสียแรงฟ้าหวังให้เกิดมาเลิศลอย
มัวมาคอยเนิ่นสายอายสุธา
ทะลึ่งโลดโดดได้ไม่ยอมหยุด
พลาดสะดุดเซถลำคว่ำถลา
ลื่นไถลลุกถลันรั้นขึ้นมา
ถนัดตาโธ่ล้มจนจมดิน
สงสารตัวชั่วหรือที่ดื้อสู้
จนอดสูเจ็บอายไม่วายสิ้น
ทั้งหยาบหยามหยันใจให้ได้ยิน
ราวพิษรินราดจิตอนิจจา
แหนงจิตฟ้าฟ้าเหวยใยเย้ยซ้ำ
ให้ชอกช้ำเจ็บอายน่าขายหน้า
สิ้นรอยดินใช่จะสิ้นคนนินทา
เมื่อชื่อตราไว้เพื่อหลู่ในหมู่ชน
เห็นรอยดินเคยล้มก็ขมจิต
อยากจะปิดเนตรเร้นไม่เห็นหน
สงสารตัวต่ำเคล้ารอยเท้าตน
อายผู้คนยังไม่วายมาอายดิน๚
โกวิท สีตลายัน (มังกร ห้าเล็บ)
๏ เห็นรอยเท้าเคยยืนสะอื้นอก
อยากหยิบยกออกมาถ้าทำได้
คิดเกลื่อนกลบลบรอยน้อยน้ำใจ
โอ้อาลัยลานดินจะสิ้นรอย
เคยฝากฝังสั่งใจโอ้ใจเอ๋ย
เมื่อก้าวเลยมาไกลทำไมถอย
เสียแรงฟ้าหวังให้เกิดมาเลิศลอย
มัวมาคอยเนิ่นสายอายสุธา
ทะลึ่งโลดโดดได้ไม่ยอมหยุด
พลาดสะดุดเซถลำคว่ำถลา
ลื่นไถลลุกถลันรั้นขึ้นมา
ถนัดตาโธ่ล้มจนจมดิน
สงสารตัวชั่วหรือที่ดื้อสู้
จนอดสูเจ็บอายไม่วายสิ้น
ทั้งหยาบหยามหยันใจให้ได้ยิน
ราวพิษรินราดจิตอนิจจา
แหนงจิตฟ้าฟ้าเหวยใยเย้ยซ้ำ
ให้ชอกช้ำเจ็บอายน่าขายหน้า
สิ้นรอยดินใช่จะสิ้นคนนินทา
เมื่อชื่อตราไว้เพื่อหลู่ในหมู่ชน
เห็นรอยดินเคยล้มก็ขมจิต
อยากจะปิดเนตรเร้นไม่เห็นหน
สงสารตัวต่ำเคล้ารอยเท้าตน
อายผู้คนยังไม่วายมาอายดิน๚
โกวิท สีตลายัน (มังกร ห้าเล็บ)