เพราะรัก
ถ้าไม่รักเธอได้จะไม่รัก
จะยอมหักเหใจไปทางอื่น
ถ้าลบวันเก่าเก่าได้จะให้คืน
ทั้งความชื่นความช้ำแล้วอำลา
เมื่อแรกรักปักใจมิได้คิด
ว่าจะผิดจนเป็นข้อครหา
เราต่างทั้งฐานะปริญญา
ต่างจนค่าหัวใจแทบไม่มี
เพราะเธอสูงสุดสอยเหมือนลอยฟ้า
จึงกดค่าความรักสิ้นศักดิ์ศรี
เมื่อรักสอนหัวใจให้ใยดี
ก็เหมือนพลีตนเป็นทาสอำนาจเงิน
ด้วยเธอดีมีค่ายิ่งกว่าแก้ว
จึงควรแล้วที่ฉันจะสรรเสริญ
ยอมสละละชั่วไม่มัวเพลิน
คนยังเมินหน้าเยาะว่าเพราะกลัว
รวมความแล้วคุณค่าหาไม่ได้
ทำดีไปคนเขาก็เฝ้าหัว
เลวก็ว่าไม่รู้สึกสำนึกตัว
จึงคนชั่วเกินจะปรับตนกลับคืน
ถ้าไม่รักเธอได้จะไม่รัก
จะยอมหักเหใจไปทางอื่น
แต่ใจเอ๋ยน่าชังรักยั่งยืน
สุดจะขืนหัวใจมิให้รัก!
เจษฎา วิจิตร (วิจิตร ปิ่นจินดา )๒๕๑๑
ถ้าไม่รักเธอได้จะไม่รัก
จะยอมหักเหใจไปทางอื่น
ถ้าลบวันเก่าเก่าได้จะให้คืน
ทั้งความชื่นความช้ำแล้วอำลา
เมื่อแรกรักปักใจมิได้คิด
ว่าจะผิดจนเป็นข้อครหา
เราต่างทั้งฐานะปริญญา
ต่างจนค่าหัวใจแทบไม่มี
เพราะเธอสูงสุดสอยเหมือนลอยฟ้า
จึงกดค่าความรักสิ้นศักดิ์ศรี
เมื่อรักสอนหัวใจให้ใยดี
ก็เหมือนพลีตนเป็นทาสอำนาจเงิน
ด้วยเธอดีมีค่ายิ่งกว่าแก้ว
จึงควรแล้วที่ฉันจะสรรเสริญ
ยอมสละละชั่วไม่มัวเพลิน
คนยังเมินหน้าเยาะว่าเพราะกลัว
รวมความแล้วคุณค่าหาไม่ได้
ทำดีไปคนเขาก็เฝ้าหัว
เลวก็ว่าไม่รู้สึกสำนึกตัว
จึงคนชั่วเกินจะปรับตนกลับคืน
ถ้าไม่รักเธอได้จะไม่รัก
จะยอมหักเหใจไปทางอื่น
แต่ใจเอ๋ยน่าชังรักยั่งยืน
สุดจะขืนหัวใจมิให้รัก!
เจษฎา วิจิตร (วิจิตร ปิ่นจินดา )๒๕๑๑