อันผู้ชาย หมายมั่น กระหวั่นจิต
นิรมิต หญิงงาม ที่ตามหา
เพราะเป็นแม่ ของลูก ผูกมารดา
จึงไขว่คว้า หาอยู่ ให้รู้แจง
จะให้ชอบ แล้วคว้า มาเป็นคู่
ไม่สืบดู นิสัย จะหน่ายแหนง
ใช่อยู่กัน แล้วปรับ กลับแสดง
หญิงไม่แร้ง ไม่ไร้ ใบพุทรา
ขอสาว-สาว สำนึก ตรึกตรองดู
หาไห้รู้ ทำไม ไร้เสน่หา
เพราะเหตุใด ใยเขา เฝ้าละอา
ใช่ผู้ชาย หลายใจหนา จะบอกที
เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน