ว่าแพรเอ๋ย แพรสไบ จงไหวพัด
พริ้วสะบัด ผืนโบก อย่าโศกศัลย์
แม้ถูกตัด เยื้อใย สายสัมพัน
ไร้นวลแสง ของจันทร์ จงพริ้วไป
แพรวาอ่อน เนื้อผ้า แต่ว่าทน
จะถูกเมิน อีกสักหน ยังทนไหว
ก็เคยพริ้ว ลิ่วล่อง ท่องแดนไกล
มิเห็นจะ เป็นไร ยังอยู่ดี
หากวันนี้ โดดเดี่ยว เปลี่ยวอีกครา
หรือนํ้าตา หลั่งริน สิ้นศักดิ์ศรี
กําลังใจ ไปต่อ ก็ยังมี
ปาดนํ้าตา อีกที เถอะแพรวา
พริ้วสะบัด ผืนโบก อย่าโศกศัลย์
แม้ถูกตัด เยื้อใย สายสัมพัน
ไร้นวลแสง ของจันทร์ จงพริ้วไป
แพรวาอ่อน เนื้อผ้า แต่ว่าทน
จะถูกเมิน อีกสักหน ยังทนไหว
ก็เคยพริ้ว ลิ่วล่อง ท่องแดนไกล
มิเห็นจะ เป็นไร ยังอยู่ดี
หากวันนี้ โดดเดี่ยว เปลี่ยวอีกครา
หรือนํ้าตา หลั่งริน สิ้นศักดิ์ศรี
กําลังใจ ไปต่อ ก็ยังมี
ปาดนํ้าตา อีกที เถอะแพรวา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
