วิหคไพร

ยามโลกล้า โรยแรง แสงอาทิตย์
วิหคน้อย ที่ลอยลิบ อยู่ขอบฟ้า
เริ่มเหินต่ำ พำนักปีก ซีกใดของวนา
พลบค่ำในป่า แห่งหนใด

วิหคน้อย ดูเศร้าสร้อย ละห้อยปีก
คู่ของเจ้า เขาหลบหลีก ไปหนไหน
จับกิ่งไม้ เดี่ยวโดด กำสรดใจ
เศร้าหรือวิหคไพร ใครทำร้ายเอา

พลบค่ำอย่างนี้ มีไม่เพื่อน
เจ้าเหงาหรือกลบเกลื่อน สิ่งใดเล่า
ท้องฟ้ากว้างไกล ภายใต้จันทร์เงา
ตะคุ้มมืด ในกิ้งเศร้า คละเคล้าเศร้าใจ

คืนจันทร์ แลจันทร์ฉาย เดียวดายโดด
แววตาจ้อง จันทร์ฉายโชติ โดดเดี่ยวไหม
เงาพระจันทร์ สะท้อนแวว แล้วคลับไว
ลืมตาตื่น อย่างฝืนใจ เดียวดายแล้วเรา

ชะเง้อมอง กิ่งก่า ที่ค่าคบ
อิจฉาจัง มันยังสบ ครบคู่เขา
ชะแง้มอง แมลงน้อย ไต่ต้อยแผ่วเบา
อมยิ้มแฟนของเขา จับเจ่าข้างหลังไป

เสียงหวีดร้อง แมลงไพร ในป่ากว้าง
หงี่ง, เหง่ง, เหง่าง, ทอดเสียง สำเนียงใส
คงหมายว่า พี่จ๋าเป็นอย่างไร
พี่จ๋า พี่อยู่ที่ไหน ฉันอยู่นี่

ยามโลกล้า โรงแรง แสงอาทิตย์
วิหคน้อย เจ้าช่างอิสโรยราศรี
พรุ่งนี้เจ้า จักพักล้า ป่าใดดี
หรือเจ้ายัง ไม่มี ที่จะไป
อยากเป็นเสมือนดั่งที่พักพิงยามล้า แต่ฉันพึ่งเดินทางผ่านมา แล้วต้องผ่านไป...
นักเดินทาง
8 /9 /51