อารมณ์กวี
------------
อารมณ์กลอน นั้นต้องมี สิ่งมาเร้า
เป็นเรื่องเศร้า เรื่อรัก หนักใจหนา
เรื่องทุกข์โศก ตรมเศร้า เคล้าน้ำตา
หรือรักหา พาสู่ฟ้า น่าอำไพ
เพราะสิ่งนี้ ทำให้ใจ ได้กระหวั่น
พลิ้วรำพัน โลดลิ่วไป ใจหวั่นไหว
เสมือนเหยื่อ เชื้อกลอน สะท้อนใจ
ให้ร่อนไหล ไหวพลิ้ว ลิ่วล้อลม
ใจกวี มีสิ่งหนึ่ง พึงมั่นหมาย
คือพริ้งพราย ในจิต สนิทสม
อ่อนระทวย รวยถ้อย ร้อยอารมณ์
งามเหมาะสม ลมระลิ่ว พลิ้วดวงใจ
เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
