Re: สู่รุ่งอรุณ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
22 พฤศจิกายน 2024, 03:52:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: สู่รุ่งอรุณ  (อ่าน 6915 ครั้ง)
เพรางาย
ผู้ดูแลบอร์ด

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 553
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,312


ทุกคำถามจะนำมาซึ่งคำตอบ


« เมื่อ: 19 สิงหาคม 2008, 05:10:PM »

โคลงสี่สุภาพ  วรรคสุดท้ายเขียนติดกันทั้งสี่คำนี่คะ





   คืนหนาวหยาดร่วงฟ้า            ลงดิน
พราวพร่างดังเพชรริน                 รื่นชื้น
พิศชมสร่างเพลินจินต์                รมเยศ
ดังว่านภาสะอื้น                         ร่ำร้องหาใคร

   อรุณไขแสงส่องหล้า                เรืองรอง
ราวกลบน้ำตานอง                     ซ่อนเร้น
เกรงใครสบใจครอง                   ครวญคร่ำ
ฤากริ่งดินจะเต้น                       ไต่ฟ้าสู่สม



แต่งออกโบราณไปไหมคะ  พยายามจะให้เข้ากับหัวข้อ  รุ่งอรุณ  ที่สุดแล้ว
เพราะคิดถึงน้ำค้างทีไร  คิดถึงเวลาพราวแดดก่อนระเหยหายทุกที  น้ำค้างคงไม่ชอบรุ่งอรุณสักเท่าไหร่มั้งคะ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

พิมพ์วาส

ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05 มิถุนายน 2011, 09:03:PM โดย เพรางาย » บันทึกการเข้า

คนที่กำลังไล่ตามความฝัน  ท่ามกลางความผกผันของเวลา

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s