โคลงสี่สุภาพ วรรคสุดท้ายเขียนติดกันทั้งสี่คำนี่คะ
คืนหนาวหยาดร่วงฟ้า ลงดิน
พราวพร่างดังเพชรริน รื่นชื้น
พิศชมสร่างเพลินจินต์ รมเยศ
ดังว่านภาสะอื้น ร่ำร้องหาใคร
อรุณไขแสงส่องหล้า เรืองรอง
ราวกลบน้ำตานอง ซ่อนเร้น
เกรงใครสบใจครอง ครวญคร่ำ
ฤากริ่งดินจะเต้น ไต่ฟ้าสู่สม
แต่งออกโบราณไปไหมคะ พยายามจะให้เข้ากับหัวข้อ รุ่งอรุณ ที่สุดแล้ว
เพราะคิดถึงน้ำค้างทีไร คิดถึงเวลาพราวแดดก่อนระเหยหายทุกที น้ำค้างคงไม่ชอบรุ่งอรุณสักเท่าไหร่มั้งคะ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤศจิกายน 2024, 03:52:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: สู่รุ่งอรุณ (อ่าน 6915 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: