สุดสายตา ขอบฟ้า ที่กว้างใหญ่
มวลหมู่ไม้ พักพลิว ตามลมล่า
เมฆสีสวย ลอยล่อง ท้องนภา
หมู่นกกา เที่ยวบิน สู่ไพรพง
ฉันมองเหม่อ ออกไป ไกลสุดฟ้า
เห็นเพียงสาย ธารา ที่เป็นผง
เพียงเศษดิน ตะวันลับ ในอัสดง
ฉนก็คง อยู่ได้ ใต้ฟ้าเดียวกัน
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
21 พฤศจิกายน 2024, 10:20:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ใต้ฟ้าเดียวกัน (อ่าน 5997 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
