แสง สุดท้าย
เ เ ส ง สุ ด ท้ า ย หายจากฟากขอบฟ้า
เหมือนดั่งคำอำลาเมื่อมาถึง
เกินรั้งห้ามแย่งยื้อหรือฉุดดึง
เวลาซึ่งสิ้นแสงแห่งตะวัน
กิ่งไม้เอนโอนตามยามลมล้อ
สิ้นแสงทออาทิตย์ม่านปิดกั้น
นักเดินทางท่ามกลางความมืดนั้น
นามพระจันทร์ท่องฟ้ายามราตรี
ครั้นยามรุ่งพรุ่งนี้เมื่อมาถึง
ตะวันจึงส่องฟ้าทำหน้าที่
นักเดินทางท่ามกลางความสว่างนี้
สาดแสงสีมองเห็นเป็นประกาย
สลับกันผันเปลี่ยนวนเวียนผ่าน
มืด-สว่างได้ไม่นานพานเลือนหาย
“เหมือนความเหงาความสุข~ทุกข์เดียวดาย
เข้าทักทายแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ไป”
กรีนซี
