ในห้องเก่าเล่าความเหงา
ในวันที่มีทุกข์ซุกตัวเงียบ
หัวใจเพียบด้วยเศร้าเฝ้าขมขื่น
แสงสลัวพาดผ่านม่านกลางคืน
สิ่งกล้ำกลืนแทรกซึมทุกมุมใจ
หยากไย่คลุมความหลังดั่งฝุ่นเก่า
ความเงียบเหงาเข้ากุมเกินคุมได้
แววตาพร่ามัวช้ำน้ำคลอนัยน์
โลกหม่นไหม้อกเฉาที่ร้าวราน
เสียงหัวใจแผ่วเบาเคล้าประหม่า
เสียดอุราให้ขมจมสถาน
แดดบ่ายแทรกข้างในคล้ายประจาน
ยังซมซานคร่ำครวญครั้งหวนลา
ข้อความเก่ากล่าวลาพาหวั่นไหว
สถิตใน "คิดถึง" รำพึงหา
ใจยังติดภาพซ้อนตอนมองตา
กลับไร้ค่าพ่ายแพ้แค่เดียวดาย
ในห้องนี้ไร้ฝันไร้วันใหม่
ความหลังไล่ทั่วห้องหมองแสงฉาย
ความเปลี่ยนแปลงหลังกำแพงดูเคลื่อนคลาย
คิด..สาธยายความเหงาเล่าเรื่องเรา
กวินพัฒน์
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
30 มกราคม 2025, 09:47:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: สนทนากับตนเอง (อ่าน 13638 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: