มุมนั่งเล่นบ้านเก่าเก้าอี้โปรด
รูปดาวน์โหลดเก็บไว้ยังไม่ส่ง
อาจบางใครในอกฝนตกลง
คืนนี้คงหนาวเหน็บเจ็บเหลือเกิน
น้ำค้างดึกรินหลั่งเย็นหลังวาบ
ไขว่คว้าภาพความหลัง กลับห่างเหิน
มีชีวิตต่อให้ได้เผชิญ-
โลกไร้ความเพลิดเพลิน จำเดินทาง
ในน้ำเสียงเศร้าสร้อยร่องรอยฝัน
ไขกุญแจบ้านนั้น วันไกลห่าง
อาจเพียงผ้าผวยนิ่มยิ้มจางจาง
ห่มใจอ้างว้างแทนอ้อมแขนรัก
…
การจากกันแสนไกลเกินไปหา
ฉัน, รู้ว่า…ทำให้ทุกข์ใจหนัก
ช่อน้ำตาดาษดื่นสะอื้นฮัก
ได้รู้จักกันแล้ว…แถวแถวนี้.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
