ในวันที่มีทุกข์
…
ในวันที่มีทุกข์ซุกตัวเงียบ
ในห้องไร้ระเบียบสีเงียบขรึม
ผ้าม่านเดิมแดดเลียเสียอึมครึม
หยากไย่ตรึมหลังตู้ดูรกทก
ไร้ความอยากลุกตื่นหลังคืนค่ำ
ในแววตาสุกก่ำน้ำตาตก
โลกร้อนผ่าวราวอกตกนรก
หลังหน้าต่างกระจกหมกซ่อนตัว
จนแดดบ่ายฉายเข้มเต็มพื้นที่
แทรกม่านกันยูวี สีสลัว
การหันมองรอบข้างช่างน่ากลัว
กลิ่นอู๊ดวูดล้อมทั่วรอบตัวเรา
การเดินทางยาวไกลในวันนั้น
ละลายตาฉับพลัน พลันเงียบเหงา
หากกล่าวคำลาลงคงบรรเทา
หรืออ้างว้างอย่างเก่าเท่าเท่าเดิม
....
เก็บข้อความสุดท้ายและท้ายสุด
เป็นข้อความปักหมุดเหมือนจุดเริ่ม
เปิดย้อนอ่านคำพูดที่หยุดเติม
อยากพิมพ์เพิ่มคำหนึ่ง "คิดถึงจัง"
ในห้องไร้การจัดการปัดฝุ่น
มิเคลื่อนหมุนของแต่งแห่งความหลัง
อยู่ในความเปลี่ยนแปลงกำแพงบัง
อยากนั่งฟังความเหงาเล่าเรื่องคุณ.
*อู๊ดวูด = Oud Wood
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
