สวัสดี, เช้ามืดที่จืดจาง
มองดาวค้างฟ้าอยู่ มิรู้ชื่อ
จุดคบเพลิงไฟหวัง, ฉันนั่งรื้อ
ในมือถือภาพเก่าสีขาวดำ
ฟังเสียงจากความเหงาเล่าเรื่องว่า
กาลเวลาเคลื่อนคล้อยเมฆลอยต่ำ
รอการกลับมาเยือน ซ่อนเงื่อนงำ
จากตะกอนความจำ ย้ำชัดเจน
วันนี้กับวันนั้นต่างกันไหม?
มีเรื่องใดเปลี่ยนแปลง, ฟ้าแบ่งเส้น-
ถกเถียงกับใจตนจนโอนเอน
แอบซ่อนเร้นบางอย่างเมื่อห่างไป
ถนนนอกหน้าต่างทางเดินเก่า
หรือฝีเท้าก้าวย่างหนทางใหม่?
ณ ที่นี้ยินเพียงเสียงเรไร
แข่งกับเสียงหายใจในห้องนอน
...
สวัสดี, เช้ามืดที่ยืดยาว
ฉันตื่นเขียนเรื่องราว เหมือนคราวก่อน
จากห้วงลึกส่งสู่ผู้อาทร
แทนของขวัญคำพร...ต้อนรับอรุณ.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
